Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

De Beroemde Fazant

Gistermiddag vertrok m'n dierbare partner (v) voor een weekje naar Frankrijk.
Mèt 3 familieleden, ruim 200 kilo bagage, zo'n grijze lijkkist op het dak en 2 honden, was de auto welgevuld. Mollig. Corpulent. Obees kun je zelfs zeggen.

Onze hond, de mannetjesputter genaamd Hannibal is dus ook mee; ik blijf thuis met ons andere huisdier: de kater Beëlzebub.

Vanmorgen om acht uur belde ze dat ze zijn aangeland in ons buitenhuis, onze villa in de Ardèche.

Te midden van de ongerepte natuur, staande in de kristalheldere ochtendsfeer tussen de fonkellichtjes van de bedauwde sneeuwklokjes kon ze toch genoeg signaal vinden om me mobiel te verwittigen van hun veilige overkomst.

Dwars door de zuiderbuurlanden en midden door de nacht waren ze zonder oponthoud en vóór de zwarte zaterdag file uit, gestadig knorrend doorgegleden over le péage door de Franse paysage.

Ik stond me onder de douche te ontnuchteren toen de telefoon ging; eerst deze fase maar afmaken sprak ik al gorgelend tegen mijn tandenborstel.

Gisteravond was immers een uitgelezen gelegenheid om kennis te maken met het nieuwe huisdiertje dat ik op de ijskast in de keuken had zien staan: de beroemde fazant.
Wat ongehoord attent en charmant van mijn allerliefste om die voor mij achter te laten; om mij gezelschap te houden in de moeilijke, koude, lege en doelloze momenten van haar afwezigheid.

Ik meende zacht gesmoorde kreten te horen en omfloerst trappelen. Het vogeltje smeekte om bevrijding.

Toen de dop eenmaal was losgedraaid, bleek het een vluchtig pluimvee exemplaar met flink wat pit en een snelle rondetijd.
Het illustere vogeltje en al zijn nakomelingen hebben zich al kwetterend veilig genesteld ergens in de vertakkingen van de retorten en erlenmyers die de stofwisseling verzorgen van de plaatselijke afdeling van de firma Corpus Humanum.

Dus toen ik m'n hoofd ijskoud had nagespoeld en spraakoefeningen had gedaan voor de souplesse van m'n articulatie organen, belde ik terug om te horen dat alles goed was in het land van de Zonnekoning.

En hoe ging jouw eerste avondje zonder mij en Hannibal, vroeg ze.
Heb je lekker zitten schrijven, met een glaasje koele melk?
O ja, het ging wel goed, zei ik. Ik miste wel het nachtelijk rondje met de hond en de voorverwarming van onze sponde, maar het gaat wel lukken hoor, maak je geen zorgen.

Ja, ik kan wel horen dat je opgelucht bent ons even kwijt te zijn; je stem klinkt helder en opgewekt. Het doet je blijkbaar goed om het rijk alleen te hebben.

Vergeet je niet om vandaag even bij oom Julius langs te gaan.
Die is immers jarig.

Zijn kadootje heb ik op de ijskast in de keuken gezet.
Of had je dat al gevonden?

Schrijver: Ton Hettema, 23 februari 2019


Geplaatst in de categorie: feest

3.6 met 5 stemmen 371



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Bet Weter
Datum:
24 februari 2019
Met blijdschap vernomen dat je een poging hebt ondernomen om neer te dalen tot het gewone volk. Leuke column vind ik. In je neerdaalpoging ben je echter iets te ver doorgeschoten door de “Grouse” neer te zetten als een ordinaire fazant. Schots sneeuwhoen smaakt toch een stukje beter, alhoewel je na een halve liter het ornithologische onderscheid wellicht niet meer opmerkt.
Naam:
Trawant
Datum:
23 februari 2019
The famous..en helemaal zelf opgedronken? Kanjer!
Oom Julius lust vast wel iets van 4,99 bij Gall..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)