Doeslief
De stichting SIRE is het jaar 2019 begonnen met de campagne DOESLIEF. Met voorbeelden van onaardig gedrag houdt SIRE de mensen met 9 televisiespotjes, 18 radioreclames en vier posters, een spiegel voor, zoals bijvoorbeeld: “Jaarlijks wordt 8% van OV-medewerkers bespuugd” en “In 2018 is 53.265 keer het woord klootzak getweet”.
Hoe kom je erop om zo’n campagne te beginnen? SIRE zegt op haar site dat de stichting mensen wakker wil schudden, “aanzetten tot nadenken, lastige zaken bespreekbaar maken, het debat aanjagen en mensen in beweging krijgen. Hen laten beseffen dat sommige kwesties die weinig of geen aandacht krijgen, dit wel verdienen. Met haar campagnes wil SIRE de maatschappij een beetje mooier maken.”
Oke, dacht ik, toen ik dat gelezen had, maar wie betaalt ervoor? Het kost ongetwijfeld bakken vol geld om al de boodschappen via diverse media te verspreiden. Toen las ik dat alle SIRE-campagnes gratis ontwikkeld, geplaatst en uitgezonden worden door communicatie- en mediabedrijven in Nederland. De stichting is niet afhankelijk van de overheid en heeft een ANBI-status: een instelling die het algemeen nut beoogt.
Het stukje in mij dat soms een beetje achterdochtig is, zocht meteen naar redenen waarom communicatie- en mediabedrijven zich kosteloos inzetten voor de halfjaarlijkse campagnes van SIRE. Op basis waarvan wordt de agenda bepaald, dacht ik toen, en wie beslist erover? Dat zijn vragen waarop ik zo een, twee drie op de SIRE site geen antwoord vond.
Aan de andere kant, als niemand er bezwaar tegen heeft dat commerciële giganten als Samsung en BMW hun boodschappen over sneller en flitsender de publieke ruimte in slingeren, dan mag zo’n SIRE campagne van mij de kneuterige Hollandse tegenhanger zijn. Na Doeslief komen er misschien campagnes met titels als Kogelvrij, Huisstil en Waardekracht. Kneuter, kneuter.
gmail.comGeplaatst in de categorie: maatschappij
doeslief
118
Geef je reactie op deze inzending: