Minerva 2

Wijzere mensen dan ik, die zich slechts een uilskuiken kan noemen, vanwege het besef dat veel diepzinnige observaties aan deze zeer opmerkzame medemensen te danken zijn, hebben onze collectieve vergaarbak van inzichten verrijkt met de dagelijkse platitudes der informatiemedia hoog overstijgende en kristalhelder doorschouwende percepties.

Deze wijze mensen, eendere wezens als wijzelf, die zich net als wij in de wereld geworpen vonden maar in andere tijden en omstandigheden, hadden dezelfde fysieke en mentale mogelijkheden als wij nu. Datgene wat zij in geschriften, filosofie, schilderijen, geneeskunde, architectuur, mythen, poëzie, beeldhouwkunst, muziek, vernuftige uitvindingen en wijsgerige inzichten hebben achtergelaten (voor ons om te vinden?) beschouwen wij als de basis van onze cultuur. Als onze beschaving.

Wij doen alsof de verworvenheden van onze voorvaderen en voormoeders op de een of andere manier ook onze eigen verworvenheden zijn.
Dat is een aanname, een veronderstelling, een hoopvolle gedachte waarvoor weinigen de moeite nemen deze te onderbouwen met daadwerkelijke persoonlijke inspanning.

Weliswaar wordt op onze scholen en universiteiten die erfenis van onze illustere voorouders aan ons opgediend, maar in hoeverre wij als individuele personen dit kostelijk maal tot ons nemen en ermee assimileren, is een levensgrote vraag die elke dag opnieuw een beroep doet op ons geweten: in hoeverre is ons filosofische zelfbeeld in overeenstemming met de actuele werkelijkheid van de resonans en uitstraling, het charisma en de consequentialiteit van ons leven?

En voor de tweede maal is de uil van Minerva genoodzaakt zijn rustplek op te zoeken naast de bevallige gestalte van Minerva met de intentie u volgende week een voorlopige afronding te doen toekomen van dit drieluik van contemplaties..

Myhologie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 114