Veranderen 1
Vast en Vloeibaar
Het viel me deze week op hoe wij mensen navigeren tussen deze twee polariteiten, en ik vroeg me af wat de beste manier zou zijn om met deze aggregatietoestanden om te gaan. Van binnen en van buiten.
Het woord aggregatie wijst naar het verschijnsel dat materiële zaken de neiging hebben naar elkaar toe te trekken en clusters te vormen, zegt het Webster Comprehensive Dictionary. Onze van Dale heeft het over de invloed van temperatuur op een stof, die haar doet stollen of smelten (of verdampen).
In de menselijke omgang is het interessant en vermakelijk om deze toestanden of staten van zijn in de stroom van het dagelijks leven te observeren. Op het fysieke vlak zijn vast en vloeibaar zichtbaar in oud en jong, in serieus en vrolijk, in gewoonte en spontaan, in bekend en nieuw, in zeker en onzeker, in dicht en open, in bang en onbevangen, in krimpen en uitzetten, in destilleren en oplossen..
Op het psychologische vlak spelen dezelfde wetten zich af, maar nu in subtieler vormen, op het gebied van gedachten. Gedachten die als kant en klare (gestolde) opvattingen of overtuigingen, onder de drempel van ons dagelijks bewustzijn, onze handelingen en interacties bepalen.
Overtuigingen die bestaan uit een serie aaneengekoppelde ideeën, die we nodig denken te hebben om ons als zelfstandige eenheid in de wereld staande te houden.
Die ideeën zijn op hun beurt weer samengesteld uit de brokstukken informatie die we hebben verzameld; meestal een lappendeken van denkbeelden die we hebben gehoord, gelezen, geleerd, geabsorbeerd, en die ons hebben gevormd tot wie en wat we zijn. En wie en wat we niet zijn.
In de materie van onszelf, van ons zenuwstelsel, van ons brein, worden onze overtuigingen en onze gedragingen vastgelegd in de verbindingen en de spoorlijnen of routes tussen de zenuwcellen onderling. Deze sporen zijn eerst (in baby’s) vloeibaar en flexibel, maar worden steviger en vaster door herhaling totdat ze vast onderdeel van het repertoire zijn geworden. Dat repertoire noemen we later onze persoonlijkheid, onze identiteit. Na een bepaald aantal jaren (pubertijd) zijn die circuits onuitwisbaar in ons gekerfd, gegroefd.
Dat verklaart waarom het zo verduiveld moeilijk is om te veranderen: de zenuwbanen die de elektrische stroompjes doorgeven tussen ons gestandaardiseerde (gestolde) weefsel van opvattingen in het magazijn van ons brein, en het hele complexe lichamelijke systeem van sapstromen, emoties, spieren, hormonen, organen, klieren, bloedstroom et cetera… die zenuwbanen doen hun werk automatisch. Ze zijn geautomatiseerd!
Ze doen steeds hetzelfde!
Ze vuren steeds dezelfde voltages en ampèrages microstroompjes langs dezelfde routes naar dezelfde afdelingen. Zodat we steeds hetzelfde voelen, hetzelfde reageren, hetzelfde doen.
Weer dezelfde woede, dezelfde verontwaardiging, dezelfde woorden, dezelfde gevoelens, dezelfde reacties, dezelfde angsten, dezelfde gedachtes, dezelfde herinneringen, dezelfde voorkeuren, allergieën, bevredigingen, initiatieven…
Is daar iets tegen te doen? Tegen ons gevangen zitten in de cocon van ons geautomatiseerde psychologische spook?
Daarover meer de volgende keer..
Geplaatst in de categorie: vrijheid