Vurige Tongen
Hoewel ik begrip heb voor de enorme eruditie van mijn lezers en voor de door mijn gebrek daaraan veroorzaakte ergernis wanneer ik hen zaken voorschotel die zij allang weten, waag ik het toch om mijn Pinksterproces met hen te delen en het gevaar te trotseren onder een lavalawine van door hun vurige tongen veroorzaakte commentaren te worden bedolven.
Ik ben namelijk, voor de aanwakkering van mijn eigen geestelijke vlam, bij een van mijn bijbelexemplaren te rade gegaan teneinde mijn rudimentaire begrip omtrent de gebeurtenissen en betekenis van dit christelijke feest met nieuwe impulsen van inzicht op te doen vlammen.
Het betreft hier het boek dat 'ACTS' heet (in The New English Bible), dat we hier 'de Handelingen der Apostelen' noemen; hoofdstuk 2.
Ik kom er niet onderuit om u toch even te moeten vervelen met een gedeelte van de u natuurlijk tot in den treuren bekende tekst die ik in mijn omzetting giet, maar het gaat nu eenmaal niet anders.
Dus nogmaals mijn oprechte verontschuldiging; dit keer voor de hemeltergende klunsigheid van de overzetting, die natuurlijk niet overeenkomt met de in uw onfeilbare geheugen gekerfde geautoriseerde standaard vertaling, maar allah.
"Terwijl ze (de apostelen) in de loop van de dag van Pentecost (Pinksterren) met z'n allen in een ruimte bijeen waren, barstte er een enorm lawaai los dat in de lucht weerklonk alsof er een krachtige stormwind woei die het hele huis vulde waarin ze zaten. En voor hun ogen verschenen brandende vlammen in de vorm van tongen die zich tussen hen verspreidden en bleven rusten op elk van hen. En ze werden allen gevuld met de Heilige Geest (Spirit) en begonnen te spreken in andere talen (tongen) doordat de Geest hen de kracht gaf zich zo te uiten."
Nou ja, u moet het zelf maar verder lezen, want ik vrees dat anders uw wanhopige frustratie over zoveel onnodige belerendheid van deze schrijver wellicht tot zo'n enorme orkaan van lawaai tot uitbarsting komt, dat uw geest zich dreigt los te maken uit de beknelling van uw ivoren toorn.
Maar ik, als leek en onnozele hals, vind deze passage - die ik beschouw als een waarheidsgetrouw verslag van bijzondere gebeurtenissen - (al degenen die naar hen luisteren als ze zich in Jeruzalem verspreiden en vertellen over hun nieuwe 'leer', kunnen hen begrijpen en verstaan ieder in z'n eigen taal) bepaald wonderlijk, ondoorgrondelijk en uitzonderlijk.
Hoe dit te verklaren?
Wat hiervan te denken?
Wat is dit?
Is het te vergelijken met de plotselinge storm, de tornado, die we net (ook precies rond deze tijd) door ons dorp hoorden en voelden razen?
Compleet met het afrukken van dakbedekking en het ontwortelen van bomen?
En waren de bliksemschichten in de vorm van vurige tongen?
En heeft de Heilige Geest zich hier in het paradijselijk bos van Eden gemanifesteerd zonder dat iemand het maar in de gaten had?
En is die verschijning de verklaring voor de enorme storm van gelukzaligheid, gepaard gaande met een onstuitbaar in mij opwellende lavastroom van inzicht, die mij de afgelopen dagen trof en waarmee ik mijn ganse familie heb geteisterd?
Het zijn kosmische vraagtekens en oceanische enigma's omtrent een fenomenale revelatorische gebeurtenis waarvan ik hoop dat ze zodanig gekanaliseerd kan worden dat ik haar kan aanwenden om een hevige ontsteking aan inzicht en nederigheid te veroorzaken bij de geachte en zeer onderlegde lezers van deze site..
Geplaatst in de categorie: religie
Pinkster Feest
577
Geef je reactie op deze inzending:
Dus durf ik nog wel 'kosmische vraagtekens' te zetten 'omtrent een revelatorische gebeurtenis' als deze column van de dag. De Bijbelse tongen dienden wij, zo werd ooit op bepaalde basisscholen leerlingen voorgehouden, vooral symbolisch te zien. Niks dronkenschap of een neurologische verdwazing. Neen, Gods adem poetste tijdelijk onbegrip weg. En zo konden wij elkaar even verstaan, ongeacht onze afkomst. Of dit type spreken en verstaan in 'tongen' ook voor deze site geldt, laat zich raden.