Analyse
We zullen en moeten wereldkampioen worden. Dat lijkt een nationale obsessie.
Als er een WK was voor pupillen onder de 7 zat Pierre ook met een mic in het stadion tegen Tom te mompelen over strategie en opstelling.
Het trauma van ‘74 heeft ettelijke generaties overgeslagen en dwingt de NOS tot avondvullende exercities die het land moeten doen geloven dat het allemaal iets voorstelt dat vrouwenvoetbal.
Fris, jeugdig, enthousiast, explosief. Oh ja, de paardenstaartje dartelen over het veld. Maar meestal de verkeerde kant op of op weg naar een kansloze positie.
Ik heb dus - voorzichtig uitgedrukt- niet genoten van de Leeuwinnen.
Techniek, matig
Spelinzicht, nada
Passing, beroerd
Aanname en balbehandeling, op een uitzondering na belabberd
Passeervermogen ontbreekt
Individuele acties ......
Het elftal ziet de gaten niet, staat stil, wacht af en loopt zich bij voortduring vast in het centrum van de vijandelijke verdediging.
Het is kluitjesvoetbal. Vol goede bedoelingen uiteraard, maar dat is het dan ook.
Terwijl de coach de boel gade slaat, met een gezicht dat seriemoord voorspelt, probeert een meegelift carnavalsorkestje er nog wat sfeer in te toeteren.
Drie weken trainingskamp, wachten, wachten, kussengevechten in het hotel, hechte groep, zin in, veel gelachen, poppetjes bij Blokker, persconferenties, affiche bij Appie, tactieken op het digiboard..
Ik kijk voorlopig liever naar Be Quick tegen IJsselmeervogels in de zaterdagcompetitie. Maar ja als WE wereldkampioen worden dan hul ik mij in het oranje en sta in tranen bij het Wilhelmus, zo zijn zijn we dan ook wel weer...
Geplaatst in de categorie: actualiteit
En qua inhoud is de tweede alinea van dit stuk een trouvaille - en precies in de roos.