GRENZEN
Mensen zijn, als je ze in het normale leven tegenkomt, heel verstandige, nuchtere, realistische wezens. Ze groeten je vriendelijk. Ze lopen om je heen en niet tegen je aan. Ze zijn zorgzaam en schieten te hulp als er iets van je fiets valt. Ze maken je erop attent als je gulp open staat. Ze gaan niet op je in staan trappen als je struikelt en valt. Ze jatten je fiets niet als je boodschappen doet. Ze bellen aan of op als ze op bezoek willen komen. Ze nemen dan een bloemetje mee of een flesje wijn. Ze gaan niet in je kamer zitten kakken. Ze lopen niet meteen door naar je slaapkamer en gaan daar liggen masturberen. Dat soort dingen. Gewoon fatsoenlijk en beschaafd. Ze gaan niet aan je dochter zitten frunniken. Ze laten je portemonnee met rust (spel je dat zo, met twee nn-en?).
Dus als je mensen in de speeltuin van de maatschappelijke context treft, zijn het sociale, redelijke, aanspreekbare, kameraadschappelijke, meevoelende soortgenoten. Ze houden van plezier, van kleur, van mooi weer, van vermaak, van kleine uitdagingen, van vrijheid blijheid; van meedoen en helpen zelfs.
Maar je moet je wel aan de ongeschreven regels houden van algemeen geldende normen en waarden. En ons rechtssysteem is in principe gebaseerd op het bevestigen en zeker stellen van wat voor iedereen vanzelfsprekend is: geen invasie of schending van de persoonlijke, individuele of collectieve levenssfeer.
En, hoewel ik weet dat er veel mensen zijn die meteen gaan steigeren als ze het woord horen, dan hebben we het over de AURA.
De reden dat ze gaan steigeren als ze dat woord horen, is omdat ze terugdeinzen voor alles waarvoor ze bang of allergisch zijn gemaakt.
Hoe nu verder? Uitleggen wat een aura is? In de hoop dat mensen hun gezonde verstand en natuurlijke nieuwsgierigheid laten prevaleren boven hun verdomde (=dom gemaakte) hersenspoeling? Proberen maar..
De AURA is dat gebied binnen en buiten de mens (ongeveer zo’n 20 cm verder dan de reikwijdte van de armen in een eivorm om hen heen) dat de Duitsers Lebensraum zouden kunnen noemen. Wij kunnen zeggen persoonlijke invloedssfeer. Je kunt zelfs van ‘krachtveld’ spreken. Het is het gebied waar je toestemming voor moet hebben om daar binnen te mogen komen.
Zoals er een individuele AURA is, zo is er ook een collectieve AURA. (ik typ dit in hoofdletters om degenen die allergisch of bang zijn gemaakt voor het woord immuun te maken: het is niet gevaarlijk!)
Er is een aura van een land, van een volk, van een dier, van een kudde, van een huis, van een landgoed, van een werelddeel, van een kerk, een kamer; kortom van alles wat z’n godgegeven (natuurlijke) ‘recht’ heeft op soevereine intactheid.
Die aura brengt met zich mee dat het karakter, en alles wat die entiteit uniek maakt, gerespecteerd dient te worden.
Waarom?
Omdat God, of de Natuur, of hoe je het ook wilt noemen (instinct?) (gezond verstand?) (common sense = gemeenschappelijk zintuig), het zo gemaakt heeft.
Als die individuele of collectieve levensruimte niet gerespecteerd wordt, door indringers o.i.d., dan is het een natuurlijk recht om de indringer te weren en praktische maatregelen te nemen om de veiligheid, want heiligheid, van de aura te beschermen en te waarborgen.
Dieren doen daar niet moeilijk over. Die zijn niet bedorven of gehersenspoeld door allerlei mooie praatjes van politici, priesters, domminees, ideologen, filosofen, goeroes, en ander gespuis.
Die geven je gewoon, zonder pardon, zonder gêne, zonder uitleg, zonder tijdverspilling, zonder gefilosofeer, een watjekouw.
Ook collectief maken ze je ondubbelzinnig duidelijk dat ze van pottenkijkers en infiltranten niet gediend zijn. Of dat je te dichtbij bent gekomen. Of niet gewenst bent.
Vandaar dat ik een voorstander ben van een slot op mijn deur. En alleen wij een sleutel. Van een bel aan de voordeur. Van het recht om niet open te doen of de telefoon niet op te nemen.
En vandaar dat ik een tegenstander ben van open grenzen, van vrije migratie, van verplichte opname van gasten, van bemoeienis met andere landen, van het opgeven van het eigen godgegeven karakter van mij als individu en ons als collectief van Nederlanders, van ons opgedrongen technocratische of bureaucratische of autocratische overheersstructuren die (subtiele –niet zo subtiele) inbreuk doen op een zeer fundamenteel en onaantastbaar gegeven: het garanderen van de intactheid van de eigen AURA..
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Het merkwaardige aan deze vier kernwaarden is dat als ze worden gestipuleerd en wanneer je ze tot uitdrukking brengt, meer respect en begrip kweken bij lezers en studenten dan bij 'de doorsnee medemens met zijn common sense'.
Bij het lezen van je stuk moest ik denken aan -Also sprach Zarathustra'.
Met mij kan je altijd twee kanten uit: ik kan het tot het einde geboeid bijbenen of ik moet halverwege loslaten. Mij bekruipt dan soms het gevoel (en dat is opbouwend kritisch bedoeld), dat de schrijver het uitgangspunt heeft gekozen: 'alles is vrij simpel; geen nood, ik zal het wel ingewikkeld doen lijken'. Sans rancune toch graag gelezen ;)