Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Vlees en Bloed en .....

Waar waren we ook alweer gebleven?
O ja, de energiebron van de mens. Waar komt de energie vandaan die energieke Nederlanders zo energiek maakt.

Voor degenen die deze weken (dagelijks?) naar de Tour de France keken, moet deze vraag, dit mysterie, deze anomalie, wel als een zwerm gieren boven de karavaan van pezige, tanige, onvermurwbaar voortzwoegende pédaleurs hebben rondgecirkeld; nieuwsgierig en weetgierig als wij mensen nu eenmaal zijn om onze hongerige breinen met het smakelijke, inspirerende en verheffende voedsel van nieuwe inzichten te verlevendigen.

Dit verschijnsel (het rondcirkelen van de mentale vogel, die een meta-proces in zich om heeft gaan) (in dit geval, kijkend naar de Tour, door zich af te vragen: waar halen die jongens de energie vandaan?) (en is het standaard antwoord uit de school-catechismus allesverklarend, dekkend en vol-ledig?) betekent in mijn opvatting dat er een afdeling in onze lichaam-geest-ziel (enzovoorts) entiteit vertoeft, die z'n energie uit een andere bron ontvangt dan de schappen van de plaatselijke supermarkt.

En wie luistert naar de oeverloze verbale braakpartijen van de commentatoren, zal ongetwijfeld (met onze centrale vraag alert zwevend boven de gedachteloos chipsverorberende maalkaken) de onweerstaanbare neiging hebben gevoeld om het perpetuum mobile van hun clichés een halt toe te roepen met de woorden: mijne zeergeachte en zeergeleerde heren, is het wellicht een idee om behalve de klankvormende organen eveneens het zo van deelname verstoken denkvermogen hieraan te koppelen? (of het minder begripvolle equivalent daarvan)

Om mijn stelling dat wij niet van water en brood alleen leven en niet slechts uit vlees en bloed bestaan, te schragen, wil ik erop wijzen dat aan het gedrag van de heren fietsatleten duidelijk is waar te nemen dat hun mate van energiekheid van een aanzienlijk groter aantal factoren (energiebronnen) afhankelijk is dan datgene wat ze assimileren via hun bidonnetjes en energy-bars.

Velen onder u zullen het boekje kennen dat Joris van den Bergh heeft geschreven onder de titel: 'mysterieuze krachten in de sport', dat ingaat op de wonderlijke verborgen reserves die uit de menselijke machine te voorschijn kunnen worden geroepen, en zijn op de hoogte van fenomenen als 'second wind', 'vleugels krijgen' en 'in vorm zijn'; de sportwereld barst ervan uit z'n voegen.

Dit fascinerende onderwerp van het beschikbaar komen van onverwachte en onverklaarbare energieën, dat het door mij verguisde, want hulpeloos tekortschietende, paradigma van organisch materiaal als belangrijkste voedingsbron meedogenloos het ravijn in laat storten, opent de poorten van levende bibliotheken vol diepzinnige beschouwingen en geboekstaafde verschijnselen die nooit ter sprake komen in de wandelgangen van de eerder genoemde leerfabrieken en in de tredmolen van door dagelijkse maatschappelijke vereisten verblinde corridors van onwetendheid.

(wordt misschien vervolgd)..

Schrijver: Ton Hettema, 28 juli 2019


Geplaatst in de categorie: sport

1.2 met 4 stemmen aantal keer bekeken 208

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Ton Hettema, 5 jaar geleden
Tenzij, tenzij, de opmerkzame geest van de lezer z'n onderscheidend vermogen inschakelt om zowel de witte informatie, de rode draad, de blauwe vogelvlucht, de gele vreugde als de groene prikkeling in de mengkroes van z'n perceptievermogen rond te laten walsen teneinde de multigefacetteerde ervaring te ondergaan die elke liefhebber van ons Bourgondische taalelixer geproefd moet hebben. Al is het maar eens in z'n leven..
Karel Jong, 5 jaar geleden
De Taal, zoals ik mijn goede vriend ken, ervaart de 'onweerstaanbare, onstuimig opwellende liefde' in het kader van dit soort columns als overdreven en knellend. Dat weet ik zeker. Zelfs 'de multigefacetteerde werkelijkheid' is voor ons als rondzwemmende vissen niet meer dan een dommig doolhof, geconstrueerd om de waarheid en de helderheid te verhullen onder de gestikte dekens van gezwollen taalgebruik.
Ton Hettema, 5 jaar geleden
Daar geef ik je veelkorig gelijk in, beste KJ. De onweerstaanbare, onstuimig opwellende liefde voor taal, gekoppeld aan het pure plezier om dat genoegen met anderen te vieren en te delen, voortgestuwd door een gidsende elektrische stroom van inzichtelijke beelden die vanuit het Devachan aan ons, in de wandelgangen van dit Aardse domein toevende stervelingen worden doorgesluisd, nopen mij om van deze multigefacetteerde werkelijkheid waarin wij als vissen rondzwemmen, op een zo feestelijk mogelijke manier kond te doen..
Karel Jong, 5 jaar geleden
Weer een dol feestje van tal van bijvoeglijke naamwoorden, woordenboek wijsheden, cryptische beschrijvingen, met als slotalinea een woordenbrij, welke rap een 'verblinde corridor van onwetendheid' oplevert bij mij als boertige lezer. De drie eerste zinnen van deze column zijn opvallend helder geschreven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)