Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

FREQUENTIES

FREQUENTIES
(Energie deel drie)

Voordat middelbare scholen werden meegesleurd in de cavia-competitie van wie het hardst kon rennen in de tredmolen van de overheid, wist iedere leerling van elke HBS en Gymnasium dat hij/zij onderwijs genoot op het enige en beste college van het hele land.

Ook wij, jongens en meisjes van de RK HBS St Martinus te Bolsward, wisten in elke cel van de bloemkool in de helm van onze schedels dat wij les hadden op de allerbeste school van de allerbeste leraren in de beste tijdperiode van de geschiedenis van onze Aarde. Wie dat zich toen nog niet realiseerde, wist dat ie dat later zou beseffen. Met vooruitreikende helderziendheid, met terugwerkende kracht. Als het ware.

Zo werd het mysterie van de Scheikunde voor ons verhit met de bunsenbrander, in zoutzuur opgelost, verzeept of veresterd en in nette redox vergelijkingen samengevat door pater Reintjes OFM (orde der Franciskanen), die ons in lokaal G –met die hoge vaste aaneengesloten rijen banken met dikke glimmende laklaag- steevast minzaam lachend en handenwrijvend, met een half opgerookt aan zijn onderlip plakkend sjekkie opwachtte.

Een van de daar behandelde mysterieën was natuurlijk dat van het atoom, met z’n samengestelde kern en z’n s-p-d schillen met electronen. Dat minuscule snitch-je (zie zwerkbal) was/is immers de basisbouwsteen van ons ganse materiele universum.
Deswegen was het zijn heilige taak om ons (die eveneens deel uitmaakten van deze kosmos) in te wijden in de esoterische kennis van wat zich afspeelt achter het vergrootglas van de elecronenmicroscoop.

“Hoe kan ik me een voorstelling maken”, vroeg ik eens op een regenachtige donderdagochtend “van de enorme ondoordringbaarheid van een atoom? Gezien het feit dat de schil uit niets anders bestaat dan ronddraaiende electronen?”
Zijn antwoord daarop was even beeldend als verhelderend.
Hij opende de deur naar de gang en nam een liniaal in z’n hand. ‘Kijk’ zei hij, ‘als ik deze stok langzaam van boven naar beneden voor de deuropening beweeg, kun je er eenvoudig doorheen lopen. Maar hoe sneller deze stok op en neer gaat, hoe ondoordringbaarder de opening wordt. Wat je hier ziet (hij deed de deur dicht) is in feite een massale hoeveelheid onnavolgbaar snel bewegende atomen, waarvan de moleculen een soort plaatvormig raster vormen dat we herkennen als een houten deur.’

Met dit voorbeeld verklaarde hij vervolgens ook het concept van frequentie: de hoeveelheid keren dat de stok op en neer gaat in een bepaalde tijd. Zo is 1 keer per seconde vanzelfsprekend een lagere frequentie dan 10 keer per seconde.

In dezelfde tijd werd onze benarde visie van de werkelijkheid in meerdere dimensies opgerekt dankzij de introductie van het Electro Magnetische Spectrum, een concept dat via onze onovertroffen geniale natuurkundeleraar Henk Stal als een epifanie aan ons werd geopenbaard. Hierin zagen wij hoe alle waarneembare verschijnselen in het hele universum gradueel met elkaar samenhangen dankzij het feit van geleidelijk aan in frequentie oplopende electromagnetische trillingen.

Een eenvoudig voorbeeld hiervan vond ik later in de muzikale trillingsleer, waar het magische auditieve fenomeen zich voordoet van de transformatie van ritme naar toon: als je met een stokje regelmatig op een tafelblad tikt, dan hoor je tik tik tik etcetera; als je steeds sneller tikt, dan komt er een moment dat de tikken elkaar zo snel opvolgen dat je een TOON gaat horen. Eerst heel laag en dan steeds hoger.

Zo wordt ritme toon..

Schrijver: Ton Hettema, 11 augustus 2019


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.0 met 3 stemmen 240



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Niek Kalberg
Datum:
15 augustus 2019
Heel verhelderend Ton, wat een dijk van een docent.
Eindelijk snap ik iets van natuurkunde..;-)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)