Kort Door De Bocht
Springen Naar Conclusies
(een exploratie)
In de woedende ideologische veldslagen die de opiniërende kampen der mensheid met elkaar voeren en die de resterende neutrale of onverschillige leden der wereldbevolking teisteren, is het psychologische mechanisme van het ‘springen naar conclusies’ één van de meest effectieve wapens van massale polarisatie en indoctrinatie.
Dit wapen wordt dagelijks in stelling gebracht in de bolwerken van massa hypnose genaamd De Officiële Media (DOM) om de woordbommetjes van verwarring en indoctrinatie zo weids mogelijk uit te werpen (broadcast) teneinde de pH in de meningen-ether te beïnvloeden.
Woorden alleen hebben echter niet de doorslagkracht die nodig is om de uit hun brein stekende neuzen van grotere aantallen mensen dezelfde kant op te laten wijzen: er is meer overredingskracht nodig. Die wordt gezocht en gevonden in de saus waarmee het dagelijkse woorddiner wordt overgoten: de hollandaisesaus van emotie genaamd INSINUATIE.
Intonatie, gezichtsuitdrukking, lichaamshouding, spreeksnelheid, intensiteit en de daar onderliggende emotionele lading, zijn de middelen van overdracht die de ober of serveerster hierbij ten dienste staan.
De smaakmaker van de insinuatie (of de implicatie) bevindt zich in dit haast onzichtbare schemergebied van de communicatie, dat in de ontvanger wordt geregistreerd door het half bewuste deel van zijn opmerkingsvermogen. De signalen daarvan activeren de zachte delen van onze anatomie: het domein waar zich de meer verborgen krachten van de menselijke psyche afspelen, zoals die der sympathie en zijn tegenpool de antipathie.
De polarisatie (en daarmee het mobiliseren van de hele persoon) ten faveure van het ene kamp of de ene ideologie, gaat bijna onlosmakelijke samen met de afkeur of de antipathie ten opzichte van het andere kamp.
Het is vanwege het vermogen om door middel van psychologische manipulatie de bevolking van een land te polariseren, dat dit nationaal en internationaal zo populaire en populistische machtsspel zijn rechtmatige naam heeft verworven: POLITIEK.
Hierbij zij even terzijde opgemerkt dat ook de term POLITIE geworteld is in het begrip polarisatie: het toelaten van wat ‘goed’ is en het bestraffen van het ‘slechte’.
Tegenover, nee niet tegenover maar opererend op een hoger niveau, op een ander plan, in een ander octaaf, gebruikmakend van een andere afdeling, een andere faculteit in het menselijke bio-elektrische-organisme; dáár dus, zetelt de dunne koning (thin-king) van de rede, de ratio, het fijngevoelige denkapparaat. Deze turbomotor in het hoofd is niet gevoelig voor insinuaties, heeft een afkeer van kort door de bocht, en ruikt, ziet, hoort en bemerkt acuut onraad wanneer de grove katapulten van de DOM-industrie in stelling worden gebracht.
Helaas is vruchtbare communicatie van dat deel van de mensheid dat z’n standpunt (mening, opinie) baseert op door anderen (de DOM-erds) in hen veroorzaakte (emotionele) ‘gevoelens’, met het andere deel dat voor z’n standpunt gebruik maakt van de ratio, een schier onmogelijke exercitie.
Voor de eerste groep is het gewicht of de doorslagkracht van argumenten, feiten en rationele overwegingen namelijk niet valide: zij heeft genoeg aan ‘ergens van overtuigd te zijn’.
Voor de tweede groep zijn ‘morele argumenten’ of het ‘gewicht van de meerderheid’ of de ‘consensus van gezaghebbende wetenschappers’ totaal niet aan de orde: alleen verifieerbare, onweerlegbare feiten en observaties, NAADLOOS OP ELKAAR AANSLUITEND, kunnen de dunne, o zo breekbare zenuwbaan van het rationele puzzelproces waterdicht, luchtdicht, grondig en vuurbestendig maken.
Er zit evenwel nóg een addertje onder het gras:
Iedereen claimt dat hij de waarheid in pacht heeft…
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Overigens kan ik eenieder aanraden de uitdaging van het componeren van n wekelijkse dagcolumn aan te gaan; er zijn 5 vacatures..
Uiteraard mag en moet daar plaats voor zijn. Bovendien ben ik mogelijk de enige zeurkous op dit punt. En ik schep geen enkel 'sardonisch genoegen' in mijn commentaren. Ook behoef ik geen 'uitgeklede en in cellofaan verpakte' teksten binnen de criteria van een column. Echter de 'jacht' op de waarheid die door brave sukkels in sleurhutten nauwelijks wordt ervaren, in deze vorm spreekt mij niet aan. Te veel ijdeltuiterij bij de schrijver. Die bedoelt dat vast niet zo. Wel komt dat bij mij nu eenmaal zo over.
Het lezen van columns als deze vergt - althans bij mij - in zoverre enige inspanning dat de veelal meerlagige tekst zich langs verscheidene dimensies laat begrijpen. Er worden associaties en (dwars-)verbanden gelegd en geïmpliceerd. Waarom zou je alles tot op woordniveau willen analyseren? Er komt ook een flinke dosis synthese bij van begrippen die - voor sommigen omstandig, voor anderen hilarisch, maar nooit echt bombastisch - gewoon met elkaar in verband worden gebracht. Wil je het 'straight', to the point zeggen, ontdaan van 'nieuwe kleren', dan ligt het gevaar op de loer van een weinig verhullende van fantasie gespeende bundeling clichés, verpakt in cellofaan. En juist dat heeft weinig met een column uit te staan, want dat scherpt geenszins de geest, zoals je zegt. Columnisten zijn er tegenwoordig in alle soorten en maten. Keuze genoeg, zou ik zeggen, maar misschien schep je er een (sardonisch) genoegen in om auteur en ons, zijn publiek, op jouw manier 'scherp te houden'...
Beste Hettema's metaforen zijn vaak rijk aangekleed, maar leveren (voor mij) meestal het sprookje van de Nieuwe Kleren van de Keizer op. Helaas, voeg ik eraan toe. Als de schrijver zijn woordenboek en encyclopedie eens terzijde zou leggen? En bereid was af te zien van zijn pogingen om literair indruk te maken? Ja, dan zou zijn eruditie korter, meer helder, meer passend in een column, en een breder lezerspubliek op deze site trekken.
Moet dat dan? Dient de columnist zich dan te 'verlagen' tot volkse taal en kort door de bocht redeneringen? Lijkt mij niet. Nu ja, wat zeur ik. Vier of vijf dagen achtereen pontificaal in de rubriek van de column van de dag staan levert toch soms mooie lezersaantallen op. Het zij hem van harte gegund. Of dat uiteindelijk de correcte waardering oplevert, is de vraag.
Ook zonder lange neuzen een pittige breinverkenning: 'those who refuse to go beyond fact, rarely get as far as fact' (Aldous Huxley).