Gezond verstand
Het is pijnlijk als mensen hun gezond verstand niet gebruiken. Dit was mijn eerste reactie toen de SGP commentaar had op de hulpkreet van artsen. Ze willen meer mogelijkheden om euthanasie toe te passen op terminale kinderen die alleen nog lijden in het vooruitzicht hebben. De SGP is tegen. Het is niet aan mensen om een leven stop te zetten. Die macht moet alleen God hebben volgens de gelovigen. Erg pijnlijk voor de zieke kinderen dat uitschakelen van gezond verstand.
Ik hou van western films. Revolverhelden. Gewetenloze schurken. Vrouwen die hun mannetje staan. Eindeloze schietpartijen in prachtige natuurplaatjes. En paarden. Veel paarden. In de meeste westerns is er aandacht voor de speciale relatie tussen een man en zijn paard. Je paard is je beste vriend. Je paard redt je uit talloze situaties. Zonder je paard ben je geen stoere cowboy maar gewoon een wandelaar.
In al die westernfilms wordt ook de keerzijde getoond. Je paard zorgt voor jou, maar jij moet ook voor je paard zorgen. Je geeft je paard te drinken en te eten en je zorgt dat het genoeg rust krijgt en je ranselt het niet af met een zweep. Een tragisch moment is als een paard per ongeluk door een kogel wordt geraakt of valt en een been breekt. Het is jouw paard; jouw verantwoordelijkheid. We zien de cowboy zijn pistool trekken. Dit is meestal het moment dat de camera langzaam opzij draait naar een natuurplaatje. De kijker hoort een schot. De cowboy heeft zijn verantwoordelijkheid genomen en zijn paard onnodig lijden bespaard.
Artsen hebben bij kinderen onder de 12 jaar geen mogelijkheden uitzichtloos lijden te besparen.
Nog iets waar ik me aan stoorde in alle berichtgeving: onder de 12 jaar zijn kinderen volgens de wet niet wilsbekwaam. Wat een onzin. Kinderen die al een paar jaar kanker hebben, helse pijnen ondergaan en de meest gruwelijke behandelingen meemaken, hebben volgens mij meer wijsheid en zelfinzicht in hun kleine teen dan de meeste gezonde volwassenen in hun hele lichaam. Ze weten verdomd goed wat hun te wachten staat en zijn perfect in staat daar een beslissing over te nemen.
Op een gegeven moment is het genoeg. Door het terminale kind, de ouders en de betrokken artsen wordt uitgekeken naar de dood. Niet als een tragisch einde, alhoewel het dat natuurlijk ook is, maar de dood als een verlossing. Geef ze alsjeblieft die mogelijkheid. Hoe vaak zal een arts nu stiekem een spuitje geven om daarna door ouders te worden bedankt?
Als het aan de SGP ligt, moet de cowboy zijn paard in levensgevaar het zo comfortabel maken als mogelijk om vervolgens te wachten tot het paard alsnog in helse pijnen zelf zijn laatste adem uitblaast. Of mag je een paard wel uit het lijden verlossen omdat die niet naar de hemel gaat?
Ik ben niet gelovig. Maar als ik de deurwaarder van de hemel ben, wil ik wel eerst een heel goede verklaring horen als iemand een kind zo heeft laten lijden, voordat ik toegang verleen.
Geplaatst in de categorie: moraal