Geen excuses graag
De koning heeft zijn excuses aan Indonesië overgebracht voor een misdaad die hij niet heeft gedaan. Die zijn moeder ook niet heeft gedaan, nee, een misdaad die zelfs niet onder het bewind van zijn grootmoeder is begaan.
Gaat hij straks naar de Slavenkust om excuses over te brengen aan alle landen waar Nederlanders slaven vandaan haalden? Het is natuurlijk een idee.
Maar waar leidt het toe? In Indonesië wonen nog kinderen van slachtoffers en misschien zelfs slachtoffers die door de Nederlanders slecht zijn behandeld. Maar sinds Nederland is vertrokken hebben de Indonesiërs zelf ook al heel veel zaken uitgehaald waar zij op hun beurt excuses voor moeten doen en waarvoor zij dat vooralsnog vertikken.
Want de excuses worden vaak pas gemaakt als je zelf geen dader meer bent. Natuurlijk denk ik wel dat Willem Alexander oprecht is, maar de Nederlandse ex-militair die zijn onderscheidingen boos op de grond gooit, omdat hij nog trots is op wat hij destijds heeft gedaan, omdat hij nog steeds denkt aan de kameraden die hij in de oorlog tegen de opstandelingen, terroristen zouden we ze nu noemen, die leeft ook en die wil eigenlijk helemaal geen excuses geven.
Het is natuurlijk een aardige geste. Maar wat betekent het? Daar gaat het mij om. Laten we het doen van excuses overlaten aan degenen die verantwoordelijkheid heeft gedragen. En als die dat nog niet willen, laten we het dan niet doen. Want zeg nou eerlijk, moet ik ook excuses geven voor iets dat tijdens het leven van mijn overgrootmoeder gebeurde?
Ik heb mijn overgrootmoeder nooit ontmoet.
Geplaatst in de categorie: politiek
De 'Tolk van Java' (Alfred Birney) laat zien hoe de hoogsten in rang hun handen in onschuld (proberen te) wassen.
Maar de betekenis van zo'n gebaar van verzoening is, hopelijk, de wederzijdse erkenning dat er aan beide kanten op los gemoord is en dat de huidige èn komende generaties niet langer met omissies in het geschiedenisonderwijs te maken krijgen: de schreeuwende leegten en het beschamend gebrek aan feitelijke gebeurtenissen in hun lesboeken vaderlandse geschiedenis.
Of de islamitische Republiek Indonesië daar ook toe bereid zal zijn (zie bv. Turkije en de Armeense 'kwestie') is nog maar de vraag.