Net toen het beter leek te gaan.

Achteraf waren het de schitterende mei- en junidagen, die niet aflatende stroom lome zomerwarmte die het monster een tweede kans hebben gegeven.
Want hoe kun je de mensen verantwoordelijk houden. Na de eerste maanden van isolatie die nog in wind, regen en later nachtvorst doorgebracht konden worden, bleek de explosie van licht en geuren een verleiding waartegen geen weerstand mogelijk bleek. De geest was murw, de solidariteit en de behoedzaamheid verdampte in gelijke pas met de dalende sterftecijfers, afkalvende opnamen en hoopvolle berichten in de media.
Gewenning stak de kop op, men begon zichzelf weer wat te gunnen. De waarschuwingen in het achterhoofd werden gemuilkorfd, vastberadenheid bleek een broos zandkasteel dat bij de eerste serieuze vloed werd ondermijnd.
Een uitbraak van tomeloze levenslust volgde.
Of was het de woordeloze in ieder mens diep verborgen en zelden gedeelde neiging tot suïcide.

Roekeloos waren de eerste barbecues met de slinks aangeschoven families en bekenden in hoog beschutte tuinen. De clandestiene kroegen die met een codeklop op de achterdeur opengingen en met gesloten luiken en kaarslicht de tap weer opendraaiden. Dance feesten met blue tooth koptelefoons in nauwelijks verlichte kraakpanden.
En later tijdens de tweede hittegolf de via facebook georganiseerde bestorming van badplaatsen parken en recreatieplassen.
Dramatisch dalende kijkcijfers voor bezorgde toespraken van gezagsdragers.
Machteloze handhavers dwalend tussen de massa’s in de straten, er gingen mondjesmaat winkels open, ijskarren, patatkramen, een enkel brutaal terras werd neergezet. Een laatste uitbundig gevierde zomer.

Want het monster muteerde in de nieuwe aanwas en trof vanaf oktober vooral de jeugd. Toen de bevolking bij de eerste herfststorm de huisdeur weer voldaan achter zich sloot, explodeerden de grafieken, werd de zorgcapaciteit in luttele weken weggevaagd en verviel de economie tot vooroorlogse waarden. Armoede, werkloosheid, een verdeelde en verkruimelde Europese Gemeenschap. Triomferend nationalisme en populisme werd een voedingsbodem voor het opleven van sentimenten die tot twee WO’en hebben geleid.

Het laatste hoofdstuk begon met plundering, terreur en barbarij en liet, toen het virus was uitgeraasd, een onherkenbare samenleving achter...

(Een vanzelfsprekend fictieve schets van de mogelijke dystopie die ons te wachten staat als we luisteren naar stemmen die ons influisteren dat het zo langzamerhand leuk geweest is met die ‘intelligente lockdown’ en we, ten faveure van de economie, zeer binnenkort maar eens behoorlijk moeten ‘afschalen’.
Niet doen zou ik zeggen.)

Er wordt steeds luidruchtiger gepleit voor versoepeling van de maatregelen.

Corona

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 7 stemmen 167