Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Doekje

Is er ook iets leuk aan die Lock down. Nou afgezien van de oorzaak valt het me op dat er makkelijker en intensiever contact is met mensen die normaal zo’n beetje de achtergrond, de baslijn van je bestaan vormen. Appjes, videootjes, groeten, vragen naar je gezondheid,
Youtube tips en dat meermalen per dag en soms uit onverwachte hoek. Ik heb nooit zo geloofd in die zogenaamde verbinding tussen mensen bij rampen en ontij, en al dat ‘Samen’ in de media geeft me een ongemakkelijk gevoel. Maar toch dienen zich spontaan nieuwe contacten en oude vriendschappen aan. ‘Ping’, en dan is er weer wat. Toch even dat nieuwsgierige endorfine stootje.

Het geeft kleur, het zorgt voor onderscheid tussen de ene en de andere dag, vooral nu ik vaak de maan- en dinsdag al door elkaar begin te halen. Het weer werkt ook niet mee om de verschillen te markeren; zon, helder blauwe lucht en een flauw windje.
Laat op, laat naar bed en de belangrijkste zorgen zijn fysiek contact met de medemens vermijden en zorgen voor voldoende en met zo min mogelijk risico aangeschafte mondvoorraad. Een saai maar overzichtelijk leven waar ik langzaam aan begin te wennen. Binnen zitten is niet erg als je weet dat iedereen dat doet.
Pijnlijk wordt het pas als de mensen weer huggend, de ongewassen handen schuddend en drieklapszoenend over straat huppelen en wij, vanwege risicogroep nog steeds aan huis gekluisterd zijn.

Ook de onderwerpen voor de stukjes worden schaars. Baudet als Russische infiltrant, Denk en 50Plus imploderen, het zal wel.
En de huiselijke tafereeltjes kan de lezer zelf ook wel verzinnen. Nou één dingetje dan. Ooit hoorde ik een Amerikaanse schoonmaakdeskundige op tv zeggen dat als je ergens een vlek ziet je die onmiddellijk weg dient te poetsen omdat het verhoudingsgewijs veel meer energie kost om de ongerechtigheid steeds op te merken en je ergernis en schuldgevoel erover te bedwingen dan dat je er even een doekje of een sponsje overheen haalt. Nou die uitspraak heeft zich nu ik het huis steeds beter leer kennen op zo’n dwingende wijze in mijn bewustzijn geëtst dat ik overal een nat doekje bij de hand heb.

Op datzelfde niveau valt me het ritme op dat er in de loop van de tijd ontstaat. Veel handelingen van de eerste koffie tot het laatste wijntje blijken ineens op nagenoeg dezelfde tijd plaats te vinden, de behoefte eraan openbaart zich vaak tot op 5 minuten nauwkeurig. Ook wanneer je zin hebt in de krant of maar eens aan het eten moet beginnen. Ik had bijna een video gemaakt van een verdwaald herfstblaadje dat in de wind over straat danste. Zover is het al gekomen.

In isolatie..

Schrijver: trawant
17 april 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.0 met 5 stemmen 123



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)