Srebenica
Ze waren een vredesmacht die in witte vracht- en pantserwagens naar Srebenica reed. Op de vervoersmiddelen stonden grote letters UN. Het zag er indrukwekkend uit, maar dat was het niet.
Onder geheime luiken waren medicijnen verstopt, want anders zouden die bij wachtposten door Serviërs worden afgepakt. Ze reden naar Srebenica en hun aanwezigheid trok vluchtelingen uit de dorpen rondom: hier zouden burgers worden beveiligd tegen de genocide van de burgeroorlog. Maar zo ging het niet.
In de documentaire van Coen Verbaak is te zien hoe machteloos de blauwhelmen waren. Natuurlijk, elders in de wereld was de Verenigde Naties met vliegtuigen, economische macht en een leger vele malen sterker dan de zevenhonderd mannen en vrouwen die naar Srebenica reden, maar dat leger zou nooit komen en de vliegtuigen zouden, op één na, nooit opstijgen.
En al gauw bleek dat er te weinig voedsel zou komen, zodat ze maandenlang op noodrantsoenen moesten leven. Ze konden al helemaal niets weggeven aan de hongerige burgerbevolking. En al gauw bleek dat ze tegenover kanonnen en tanks stonden en dat ze niet in staat zouden zijn om Srebenica echt te verdedigen – als het erop aan kwam. En al gauw bleek dat als iemand met verlof ging, hij of zij zonder problemen naar Nederland kon, maar zijn of haar vervanger niet in Srebenica kon komen. Het aantal hongerige soldaten daalde zo van zevenhonderd naar vierhonderd. Vierhonderd mensen als ratten in een val omsingeld door vierduizend man met zware wapens in de bergen met uitzicht op het dal.
Deze mensen zouden door een Franse generaal en onze eigen linkse minister Jan Pronk de schuld krijgen van de genocide. Deze mensen, van wie dertig gegijzeld waren, zouden volgens deze opmerking geacht worden met honger en te weinig wapens en een onhoudbare positie de Serviërs te controleren!
Dat kan alleen op papier.
Deze mensen zitten nog steeds met trauma’s van wat ze hebben moeten zien en waar ze niets tegen hebben kunnen doen. Ze zien de beelden nog steeds en weten dat niets hun leven beschermde: niets anders dan Mladic die, waarschijnlijk om geopolitieke redenen, besloot de Nederlanders te laten gaan. Dat was het.
Het is erg makkelijk om achteraf een mening te geven. Maar als je het doet, moet je wel proberen de feiten te laten kloppen met het oordeel dat je velt.
Ze zijn in de steek gelaten. En omdat ze niets konden zeggen, konden ze dienen als een zondebok.
home.nlGeplaatst in de categorie: politiek
oorlog
90
Geef je reactie op deze inzending: