Had ik nou maar ongelijk gehad
Soms is heb ik liever ongelijk.
Ik lees net een interview met Miriam Gardia, militair en gepromoveerd op de politieke discussie over onze inzet in Afghanistan. Zij constateert dat die politieke discussie nogal naïef was. Onze politici discussieerden over de vraag alleen over de vraag hoe onze deelname in Afghanistan er uit zou moeten zien. Daarbij werd over de hoofden van de Afghanen heen gesproken, want net als in onze koloniale jaren (mijn aanvulling) weten we in Nederland beter dan de Afghanen wat goed voor hun land en goed voor henzelf is.
Ik was tegen de zending van troepen. Op het NOS journaal werd mijn bijdrage aan een discussie binnen de PvdA in Utrecht uitgezonden. Ik sprak een hoge militair tegen die toen voor was. In Groningen stelde ik de vraag aan Van Dam, destijds een jong en veelbelovend Kamerlid voor de PvdA, maar later nooit meer van gehoord. Ik rekende uit hoeveel doden de zending van troepen zou opleveren, maar dat mocht niet. Een dergelijke berekening mag je niet meenemen in de afweging of je troepen stuurt.
Mijn klomp brak. Je mag wel uitrekenen hoeveel euro iets kost, maar niet hoeveel mensenlevens. Het was duidelijk een ongewenst argument, want een argument kun je makkelijker verbieden dan beantwoorden. Het betekent ook dat je een belangrijk deel van de inhoud buiten discussie stelt. Op een ander moment merkte ik dat je ook niet mocht vragen of de Afghanen onze militairen wel graag zouden zien komen. Ook dat stond buiten kijf: ze zouden graag door ons geëmancipeerd worden en stonden te juichen als wij vrede kwamen brengen. We hebben het geweten.
En nu vertrekken we, omdat de Amerikanen vertrekken. Niet omdat de Afghanen het willen, maar omdat de Amerikanen vertrekken. Niet omdat ons werk af is, maar omdat de Amerikanen vertrekken. Ons leger is dus niet zozeer een groep mensen die je nuttig werk kunt laten verrichten, maar die je ergens naartoe stuurt als de Amerikanen het vragen.
De beslissing nemen we zogenaamd zelf. Maar je zou ook kunnen zeggen: we zijn een vazalstaat die doet wat Amerika ons vraagt en doen alsof we het zelf beslissen. En mensen als ik mogen daar in alle vrijheid over discussiëren, want we zijn een vrij land, zo lang als we 'goede' argumenten inzetten.
Ik wou echt dat ik ongelijk had gehad.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Not good.
Ik zeg ook nooit dat de doden het enige argument zijn, maar wel een belangrijk argument. Het is niet niets als iemand sterft. Wat moet daar tegenover staan?
De beëindiging van de Duitse expansiedrang is bijvoorbeeld ook een argument. De Amerikanen hebben overigens lang getwijfeld mee te doen en begonnen pas nadat Pearl Harbour door de Japanners was aangevallen. Dat gebruikte of misbruikte Roosevelt om ook de oorlog aan Duitsland te verklaren. Duitsland had toen ook al Amerikaanse schepen doen zinken.
Ik vrees dat de Taliban na het vertrek van de Westerse soldaten de macht weer krijgen en diezelfde vijf miljoen (ik ken dat getal overigens niet, maar stel het klopt), weer op de vlucht slaan.
Beleid maken op een berekening over het aantal te verwachten Nederlandse doden onder de soldaten komt mij nogal klinisch (en bovendien onmogelijk) voor. Stel je voor dat de Amerikanen en Canadezen voor zo´n benadering hadden gekozen tijdens de Tweede Wereldoorlog.