Boter
Nu kunnen we wel allemaal samen moord en brand schreeuwen over de positie van de vrouw in Afghanistan, de vrijheid van de journalistiek en universiteiten, maar dan moeten we het ook hebben over hoe wij met de huidige machthebbers in Afghanistan zijn omgegaan.
Wij, de Amerikanen voorop maar wij deden mee, hebben recht en orde willen brengen en vonden dat we daartoe alle middelen mochten gebruiken. Zo mochten we vanuit Idaho met behulp van een drone vermeende talibanstrijders doodschieten. We mochten, zo waren we toch van mening, leiders van de taliban te allen tijden opblazen als ze in een auto van a naar b reden of ergens een vergadering hadden. Ze kregen van ons de doodstraf zonder tussenkomst van een rechter.
Over mensenrechten gesproken.
En bij dat jagen op deze nieuwe machthebbers hebben we vaak misgeschoten. Wie van de familie van de slachtoffers zich bekend wist te maken, kon rekenen op een behoorlijk vergoeding die op geen enkele manier de schade kon herstellen. De geliefden kwamen niet terug.
En omdat door onze jacht zoveel kapot ging, moesten we het land ook wederopbouwen. Daarbij hielden we een regime in de benen, dat de miljarden steun afroomde, zodat zij prachtige ommuurde paleizen konden bouwen in beveiligde wijken en alleen dat al had ons aan het denken moeten zetten. Het ontwikkelingsgeld werd verder voor een groot deel besteed aan opdrachten aan Westerse bedrijven die het mee terug namen naar de aandeelhouders in de Verenigde Staten.
Verder bleef er wat over voor vrije media in Kaboel, universiteiten in Kaboel en opleidingen voor vrouwen in Kaboel. Allemaal heel mooi, maar te weinig om de meeste Afghanen die niet in Kaboel woonden te overtuigen.
Dat wij geprobeerd hebben om de taliban twintig jaar bij een as van het kwaad te voegen, zelfs dat lijkt niet gelukt, want ze willen zich redelijk opstellen. Zelfs de vrouwen willen ze netjes behandelen binnen de regels van de sharia. Dat laatste belooft natuurlijk niet heel veel goeds, maar dat is toch vrij beschaafd als je het vergelijkt met de doodstraf die wij twintig jaar lang voor de taliban in petto hadden.
U mag van mij dus best meehuilen met degenen die graag willen dat in Afghanistan de mensenrechten worden gerespecteerd. Het doet mij ook verdriet. Maar u moet, terwijl u huilt, wel erkennen dat wij ook een boterberg op ons hoofd hebben.
home.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
Afghanistan
140
Geef je reactie op deze inzending: