Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Lege gesprekken

Hoe gaat het?

Na corona ontmoet je veel mensen voor het eerst sinds jaren. Aan het begin was dat leuk, maar na een tijdje blijf je mensen ontmoeten voor het eerst sinds jaren en dat zijn dan de mensen met wie je vroeger ook niet heel veel om ging. Dat zijn de mensen met wie je de lege gesprekken had: “Hoe gaat het?” “Goed, en met jou?” “Prima.” En dan verder over het weer.

Die lege gesprekken heb ik eigenlijk nooit gemist. Misschien heb ik ze zelfs een beetje vermeden. Ik herinner me een keer dat iemand me vroeg hoe het ging en ik reageerde “Goed”. En vlak daarna: “En ik meen het.” Dat was een eerlijk moment, want ik voelde me die dag echt goed. Heel anders dan het sociaalwenselijke goed. Maar ook dat gesprek ging verder over het weer. Het gaat in dit soort gesprekken er immers niet om, dat je vertelt hoe het met je gaat, maar alleen dat je nog bestaat. En dat blote feit is al bekend, dus eigenlijk gaat het erom dat je erkent dat je de ander kent.

Een eenvoudig “dag” zou kunnen voldoen, maar dat zou je verwarren met een “dag die je aan je kapper gunt, of je bakker, of aan een agent aan wie de weg wil vragen omdat je je mobiele telefoon aan de thuislader heb laten liggen". Het uitwisselen van hoe het met je gaat, is dus vooral bedoeld om te laten zien dat je de ander kent en je de moeite neemt om te veinzen dat je wil weten hoe het met de ander gaat. Maar meer dan veinzen wordt het zelden. Probeer maar. Als je zegt: “ik heb hiv”, of “ik ga dood”, is het gesprek snel voorbij. En in die uitzonderlijke gevallen dat het gesprek niet snel voorbij is, heb je een echte vriend voor de gek gehouden.

Dat wil je dan toch ook weer niet.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 21 juli 2022


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.7 met 7 stemmen 162



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)