Het weekje wel
Afgelopen week heb ik nogal een weekje achter de rug. Dinsdag volgde ik namelijk een cursus 'Vertrouwenspersoon' in Amersfoort en op zich was dat geweldig, ware het niet dat ik juist die dinsdag ziek was. En niet zo’n klein beetje ook. Allerlei ernstig riekende sappen verlieten mijn lichaam, terwijl mijn darmen zich kronkelden in het woord pijn. Ik kon niet veel, eigenlijk.
Maar ik was wel opgestaan. Ik had wel ontbeten. Ik had me aangekleed in alle vroegte en donkerte om van mijn huis met de fiets naar het station Groningen te gaan en vandaar naar Amersfoort. Mijn lichaam zei nee, mijn hoofd zei, proberen! Wie niet waagt, weet je wel.
Mijn vrouw keek, zag en overwon. Ze zei ook nee.
Vervolgens ben ik de hele week bezig geweest, al herstellende, de cursusdag in te halen. Ik moest een extra opdracht regelen, extra documenten regelen, een extra afspraak regelen met iemand van wie ik donderdag door kreeg met wie en dat allemaal voor de volgende dinsdag. Ondertussen, nog steeds slapjes, moest ik mij ook nog laten benoemen in twee gemeenten om te voorkomen dat ik ook daar nog extra zaken moest regelen en de donderdag column schrijven.
Alsof het niet genoeg was, overleed mijn tante, langzamerhand verwacht, maar toch. En ik vond dat mijn moeder er heen moest en dat als niemand reed, ik dat moest zijn. De begrafenis werd gepland op vrijdag, ik kon dan, maar weer verplaatst naar zaterdag en dan had ik ook al wat staan – een bijeenkomst met oude vrienden die heel erg slecht te verplaatsen viel. En kon ik eigenlijk de autorit naar Hoorn wel aan? Dus gelukkig, heel erg gelukkig reed mijn zus mijn moeder en toen was dat opgelost. Ik kan richting mijn nicht volstaan met een digitale kaart via whatsapp (die haar, omdat ze hem niet verwachtte, aan het huilen bracht – dat was nu ook weer niet de bedoeling).
Die extra documenten die ik moest regelen was overigens ook een verhaal apart, want ik kon daar vrijdag pas aan beginnen en vrijdag zijn ambtenaren vaak onbereikbaar. In ieder geval de ambtenaren die ik nodig had om de documenten aan te leveren. Van nood probeerde ik twee gemeenten en tussen vier en vijf uur vrijdagmiddag kreeg ik het document! Ik kon de opdracht maken – op zaterdag en bespreken op maandag elf uur. Daar vertelde de docent doodleuk dat ik voor de laatste dag (op dat moment morgen) ook een presentatie moest maken. Dat moest ik dus in de trein van Groningen naar Utrecht doen, want daarna had ik een vergadering en was mijn tijd voor de volgende dinsdag op.
Het is allemaal gelukt. De opdracht had ik voldoende gemaakt. De powerpoint is goed beoordeeld. Ik had voldoende geleerd voor een proefwerkje en ik mag me nu laten certificeren tot vertrouwenspersoon. Maar misschien ook wel tot oplosser van crises tijdens herstel na een heftige griep.
home.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
ziek
170
Geef je reactie op deze inzending: