De majesteit en lomp Nederland

Koning Willem Alexander zijn kerstspeech daalde dit jaar zachtjes neer op talloze engeltjes op de groene takken van al of niet echte kerstbomen. De wijze adviezen en gevoelige oproepen vanuit de luxe omgeving gesproken kerstrede beroerde onze harten. We staken een extra waxinelichtje aan rond de pakjes onder de boom. Bij de voordeur hingen nog ouderwetse kaarten met de beste wensen en prettige kerstdagen. Tegenwoordig veelal digitaal, zodat gasten je populariteit niet meer kunnen afmeten aan de lengte van de aan elkaar geregen wenskaarten. Ook de majesteit wees, niet geheel verrassend, op bloed, zweet en rivieren van tranen vanwege oorlogsgeweld in Europa en verder weg. Vaders, moeders en kinderen betalen als slachtoffers van oorlogsgeweld onmogelijke prijzen vanwege haat en nijd.

Uiteraard moeten wij meer onderling begrip tonen en keihard werken aan vrede. En ja, we moeten waken voor verdergaande verdeeldheid in eigen land. In de sfeer van de gloedvolle rede van onze vorst zijn er veel mensen die juist met deze dagen van soms stuitende overdaad goede dingen doen. En acties ondernemen om het eigen ik een momentje opzij te zetten voor een ander. Een uitnodiging, een bezoek of werken in een buurthuis om eenzamen een plek te bieden voor aanspraak en medemenselijkheid. Niets dan lof voor de velen die barmhartigheid concreet invullen. Dit als tegenhanger van de fors toenemende verhuftering in de samenleving, waarbij het ‘eigen ik eerst’ volop aanwezig lijkt.

De cynische blik op Nederland neemt waar dat hufterig, egoïstisch gedrag op vele plekken merkbaar is. Op het schoolplein waar de grote bekken en schreeuwerds vaak het meest populair zijn. Terwijl aan de randen en in de hoeken van dat plein de meer schuchtere of verlegen kinderen hopen, dat zij ook eens bij een spelletje worden betrokken. Of dat zij niet weer eens gepest worden door helden op sokken in een groepje brulapen. In het verkeer, met toenemend aantal slachtoffers, wordt het thans een aardig gekkenhuis op alle wegen en de fietspaden. Hard rijden, snel optrekken, afsnijden vlak voor een rotonde, en snel toeteren van ‘sportieve’ rijders bij voorzichtig de rotonde benaderen. En de grote bekken bij lang wachten aan de kassa, anonieme vuilspuiterij op de sociale media, en ga zo maar door.

Al met al heb ik niet de indruk dat wij een elegant volkje zijn. Wel aardig welvarend, naast een groeiende groep met schulden en problemen om het hoofd boven water te houden. We zijn vaak grof, luisteren nauwelijks naar elkaar, zijn vol van onze eigen belangrijke rol in dit leven, pochen op luxe en welvaart, denken dat alles te danken is aan onze van God verkregen talenten en enorme doorzettingsvermogen. Terwijl de overwaarde van een ooit gekocht huis en geluk bij het verwerven van een aardige baan in de goede tijd de belangrijke factoren voor deze borstklopperij waren. Afijn, hopelijk helpen de goede bedoelingen van onze koning. Maar voorlopig vind ik de trend van verhuftering en ‘ik eerst’ tamelijk zorgelijk.

koning Willem Alexander egoïsme barmhartigheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 24 stemmen 357