Het fatsoen van Israël
Lang, lang geleden, in 1995 geloofde ik nog dat Israël een net land was. Zojuist was minister-president Yitzak Rabin tijdens een vredesmanifestatie door een terrorist vermoord. Deze moordenaar heeft exact dat bereikt wat hij wilde bereiken. Rabin wilde namelijk vrede sluiten met de Palestijnen onder leiding van Yasser Arafat. Dit werden de zogeheten Oslo-akkoorden, die inderdaad werden gesloten en leidden tot de enige foto waarop de leider van Israël samen met de leider van de Palestijnen op één foto staan, met achter de hand die ze schudden president Clinton van de Verenigde Staten.
Nooit eerder was de vrede zo dichtbij en nooit zou hij weer zo dichtbij komen. De dood van Rabin leidde niet tot een krachtiger pleidooi voor vrede, maar tot meer rechtse kabinetten en tenslotte tot kabinetten met Netanyahu. Ik dacht in 1995 nog dat Israël een net land was. Later zag ik ook Israëlische soldaten die protesteerden tegen de oorlog. Die wilden dat er fatsoenlijker met Palestijnen zou worden omgegaan. Hoewel ik toen wel al dacht dat er grove fouten werden gemaakt, hoopte ik nog dat Israël de weg terug naar het fatsoen zou vinden.
Maar toen kwam Netanyahu aan de macht. En sinds de aanval 7 oktober 2023 door Hamas heeft Israël onder leiding van Netanyahu alle fatsoen verloren. Op 7 oktober waren er ongeveer 700 Israëlische slachtoffers. Dat is het aantal dat ongeveer gelijk staat aan het aantal dode Israëlische soldaten die sneuvelden bij de tegenaanval op Hamas. Het doel van Hamas was mensen te ontvoeren en hen in te ruilen voor Palestijnse gevangenen in Israël. Het doel van Netanyahu is Hamas vernietigen.
Om dat te bereiken zijn er nu al 40.000 slachtoffers in de Gazastrook. Ik kan niet meer aan de kant van Israël staan en hopen dat ze hun fatsoen terugvinden. Het moorden gaat gewoon door. Vredesonderhandelingen zijn het woord niet waard, want het moorden gaat gewoon door. Israël heeft een weg aangelegd dwars door de Gazastrook, zodat ze het effectief in tweeën delen. Mogen Gazanen er nog over? Waarschijnlijk nauwelijks en pas na zeer grondige controle. Maakt dat een einde aan de oorlog. Het moorden gaat gewoon door.
Israël is nog steeds democratisch. De regering is dat niet, maar de instituten zijn er nog. Het is hopen op nieuwe verkiezingen, maar ondertussen is de pijn en de wederzijdse angst zo groot, dat er van vrede voorlopig geen sprake is.
De Israëlische schrijver Yuval Noah Harari schijnt gezegd te hebben dat er geen vrede komt als er niet een derde macht is die het afdwingt. De pijn en wederzijdse angst is veel te groot. Het moorden is lang geleden begonnen en gaat gewoon door. Iemand anders moet het stoppen.
Israël heeft niet meer genoeg fatsoen over.
Geplaatst in de categorie: oorlog
Laten we hopen dat President Harris volgend jaar haar toezegging gaat waar maken dat "the Palestinian people can realize their right to dignity, security, freedom, and self-determination."