ZEN EN DE KUNST VAN POLITIEK BEDRIJVEN
Wat de lijsttrekkers zeggen in verkiezingstijd interesseert me niet.
Wat ze níet zeggen interesseert me veel meer.
Waarom durven ze (kamerbreed) de hypotheekrente niet ter discussie te stellen, terwijl ze allemaal weten dat dat onontkoombaar is? Omdat huizenbezitters niet alleen behoudende burgers zijn, maar ook trouwe kiezers.
Waarom durven ze de superrijken niet aan te pakken? Omdat ze bang zijn dat die mensen (met hun geld) naar het buitenland vertrekken.
Waarom praten ze over armoedebestrijding, terwijl ze weten dat rijkdombestrijding veel efficiënter is?
Kortom: in verkiezingstijd zeggen politici niet wat ze denken, maar ze denken dat ze moeten zeggen wat hun kiezers willen horen.
Al jarenlang volg ik de politiek. Ik hoor en lees wat politici zeggen maar let vooral op hun stemgedrag. Dat doe ik drie jaar lang na de verkiezingen. Na drie jaar maak ik mijn keuze voor de volgende verkiezingen. Het laatste jaar vóór de verkiezingen zijn politici al zó druk met hun campagne dat ze politiek onbetrouwbaar worden. Kiezers die in verkiezingstijd hun keuze nog moeten maken, blijven twijfelen (of zweven, zoals u wilt) en maken hun keuze op irrationele gronden.
Nee, u krijgt van mij geen stemadvies; dat is nu toch te laat. Als u nu nog geen keuze hebt gemaakt, ga dan morgen maar niet stemmen, maar volg vanaf overmorgen de politiek op de voet. En maak over uiterlijk drie jaar uw keuze voor de volgende verkiezingen.
Daags na de verkiezingen begint de Zen-tijd voor politieke partijen.
Geplaatst in de categorie: politiek