Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Jean Dulieu

Het zat een beetje tussen andere nieuwsfeiten ingeklemd, de dood van Jean Dulieu.
Zoals nieuwsfeiten elkaar steeds sneller overspoelen.
En de dood van een man van vijfentachtig kan niet op tegen de dood van Mariska Veres.
Of tegen de gruwelijke kindermoord in Hoogerheide.
Of tegen de zoveelste ruzie omtrent een generaal pardon.
Dan is het makkelijker vrede hebben met Jean Dulieu, van wie je eigenlijk niet eens wist dat ie nog leefde.
Mooie leeftijd heet zoiets.
Maar het lieflijke universum dat Dulieu schiep wordt node gemist dezer dagen.

De wereld van Paulus de Boskabouter. Je zou soms willen dat je er in kon vluchten. De dieren hadden er geen partij nodig om hun zegje te kunnen doen. En booswichten als Eucalypta, Krakras en Reintje de Vos haalden strapatsen uit die volstrekt onschuldig waren voorbij de wandaden van de gemiddelde schoolpleinterrorist vandaag de dag.
Als Eucalypta het echt te bont maakte werd ze te grazen genomen door Salomo. Of door Oehoeboeroe: “Blijf staan, lelijke heks, dan zal ik je helendal nogal wel zo tamelijk mores leren!”

Een paar jaar geleden werd Paulus de Boskabouter herhaald. De kinderen vonden het enig. Het was weliswaar de commerciële Chanowskiversie waar Jean Dulieu weinig mee van doen had, maar toch.
Blijkbaar vinden kinderen de wereld van Paulus nog steeds leuk. Op zich is dat hoopvol voor de toekomst, want ook bij de Chanowski-Paulus ging het er voorbeeldig aan toe.
Schepsels van buitenaf als Het Wezen en Laurens de Tuinkabouter werden moeiteloos opgenomen in de Paulusgemeenschap. Aannemer Rap werd zelfs teruggehaald om woningen voor hen te bouwen. Hij was eerder uit het bos verbannen wegens onbetrouwbare praktijken, maar Oehoeboeroe streek nog eens over zijn hart. Over generaal pardon gesproken.
Het duurde overigens wel lang voordat aannemer Rap, ondanks herhaaldelijke toezeggingen, eindelijk naar het bos kwam.
Maar onderwijl viel er genoeg te beleven. Ik herinner mij zelfs vaag verhaaltjes rond een gesluierde worm die gewoon haar sluier om mocht houden.
Maar ja, ze kunnen je als kind nog zo’n politiek correcte sprookjeswereld voorschotelen, eenmaal groter kom je er wel achter dat het allemaal zo niet werkt. Behalve dan die aannemer die nooit komt, die kun je in het echt ook treffen als je een verbouwing hebt. Als je al een huis kunt kopen natuurlijk. Want het leven is duur.

Zo ondervond ook Jean Dulieu toen hij volledig aan de grond zat en noodgedwongen Paulus aan producent Chanowski verkocht.
Waarop de entree volgde van Wezens, Tuinkabouters, Gesluierde Aardwormen en Onbetrouwbare Bouwvakkers.
Toch minder dan het origineel. Met Wipper het Konijn, Prikprik de Egel, professor Punt en bovenal Pieter de Veldkabouter, de bangelijke neef van Paulus die altijd tegen wil en dank in avonturen belandde waar hij zich bibberend doorheen sloeg.
Misschien is uit die lieflijke Pauluswereld Pieter de Veldkabouter wel de enige van wie wij nog sporen kunnen vinden. Pieter was immers een bang mannetje dat geen grip had op de grote boze buitenwereld, waaraan hij zich constant blootgesteld voelde.

#*#

Schrijver: Ko de Laat, 6 december 2006


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.0 met 3 stemmen 734



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)