TEKSTDICHTER
Raar woord eigenlijk, ‘tekstdichter’. Zoiets als ‘verfschilder’. Alsof niet elke dichter gebruik maakt van tekst.
Meestal gebruikt men deze term om een ‘singer-songwriter’ aan te duiden, maar dat is natuurlijk geen goed Nederlands.
Dus als Erik de Jong, alias Spinvis, de BV Popprijs wint, staat er in het juryrapport dat hij de prijs krijgt vanwege zijn “volstrekt oorspronkelijke muzikale benadering van het fenomeen ‘samplekunst’, maar ook door de manier waarop hij ‘tekstdichten’ in de Nederlandse taal naar een nieuw plan trok”.
Erik de Jong schrijft dus teksten, gedichten, die hij op muziek zet, ‘oppimpt’ met ‘samples’, en waar hij vervolgens succesvolle ‘albums’ van maakt. Je zou in dit verband kunnen spreken van ‘poëziealbums’, maar dat is natuurlijk geen geschikte benaming. En als je bedenkt dat ‘rappers’ als Ali B en Lange Frans eigenlijk ook tekstdichters zijn die hun poëzie op muziek (proberen te) zetten, dan is dat kneuterwoord helemaal misplaatst.
De Nederlandse taal schiet gewoon tekort om alle ‘trends’ in de popwereld – en de overige jeugdcultuur – te kunnen benoemen. Gelukkig zijn die trends zó vluchtig dat de bijbehorende termen even snel vervluchtigen. Ze verdwijnen als afvaltaal op de vuilnisbelt van de geschiedenis.
#*#
Schrijver: Geert Kruideren, 16 januari 2007Geplaatst in de categorie: taal