Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Les hypocrites

(Deze column gaat over wielrennen, maar niet over sport, dus ook de intellectuelen onder u kunnen gerust verder lezen.)

De Tour de France is een mini-maatschappij waar sociologen, psychologen, criminologen (en andere gogen) in drie weken tijd meer over de mens te weten komen dan in zes jaar universiteit.

Allereerst is daar de drang tot vooruitgang en de wil tot winnen. Komt in de beste families voor. Wie wil winnen moet niet alleen talent hebben, maar ook slimmer zijn dan de rest. Prestatieverhogende trucs vormen de basis van elke carrière. Alleen bij wielrennen hebben een stel naïeve romantici bepaald dat je wel op een state of the art fiets mag zitten, maar dat de dokter alleen een aspirientje mag geven als 4000 km fietsen door Frankrijk met een gemiddelde snelheid van 40 km per uur pijn begint te doen.

Het publiek wil graag geloven dat de held het allemaal doet op een boterham met pindakaas, maar we weten al dertig jaar dat doktoren meer kunnen, en ook doen. Simpson, Zoetemelk, Theunissen, Delgado, Riss, Ulrich, Landis, zomaar wat renners van naam die werden betrapt. Het topje van de ijsberg, want de controleurs lopen altijd een paar jaar achter op de medische wetenschap en wie wordt betrapt, heeft waarschijnlijk net een onhandige dokter getroffen of is zelf aan het knoeien geslagen.

Na de verontwaardiging beginnen we elk jaar weer met een schone lei. Het geheugen is kort. Het eufemisme van dit jaar bij de Nederlandse commentator is: ‘het nieuwe wielrennen’. Het nieuwe wielrennen is clean, heldhaftig en wil niets weten van paardendokters en ampullen. De dopinggevallen van dit jaar – meer dan ooit- zijn natuurlijk allemaal van de oude school. Eenmaal met pensioen of voor het leven verbannen, zullen de schone renners triomferen.

Gelooft u het? De medische begeleiding is beter dan ooit. De kennis over verantwoorde prestatieverbeterende middelen optimaal. Maar de nieuwe sportman zegt: nee bedankt, doe mij maar een boterham met pindakaas. (Yeah… right!)

Dat het verbod op doping te maken zou hebben met bezorgdheid over de gezondheid van de sporter gaat er bij ook niet in. Drie weken door Frankrijk jakkeren op een fiets is een idiote en gezondheidsondermijnende activiteit en wordt met een shot EPO per saldo misschien wel een fractie minder ongezond.

Nu hebben de betrapten niet zoveel te mekkeren. Je kunt de regels naïef en dom vinden, maar je kent ze en je weet wat de gevolgen zijn. Fascinerender is het spel rond de renners met een luchtje. De sporter die niet thuis was toen de controleur aan de deur stond, of kennis heeft aan Italiaanse dan wel Spaanse artsen met een duistere reputatie. Of de drager van een Festina-horloge. Verkeerde vrienden, zeg maar. Als dat spel op de wagen is, volgt een waar volksgericht. Kranten vullen hele pagina’s met halve waarheden; journalisten stellen suggestieve vragen; sportorganisatoren stoken het vuurtje nog wat verder op; collega-renners steken met liefde het mes nog wat dieper in je rug en als je pech hebt stuurt de kersverse president het leger op je af om de ploegbus en je toilettas binnenstebuiten te keren. De toeschouwers fluiten hun vingers blauw als de gedoodverfde zondaar langs fietst. Nog net geen spaak in het wiel, maar de steniging is niet ver weg. En terwijl we er in onze beschaafd Europa zo trots op zijn dat de aanklagers eerst de beschuldiging maar eens hard moeten maken, voor we tot de veroordeling over gaan, lynchen we hier de verdachte voordat de feiten bekend zijn.

Het is een primitief en beestachtig circus die mini-maatschappij die Tour de France heet. Circus Maximus anno 2007. Iedereen die kijkt en meedoet heeft boter op zijn hoofd: renners, ploegleiders, sponsors, wedstrijdorgansatoren, sportbonden, ('de') media, justitie, politici en niet te vergeten het publiek. Geniet gerust, wees naïef, vereer uw helden, maar staakt uw geveinsde verontwaardiging. En gewaardeerde renners: mijn respect heeft u, met of zonder extra zakje bloed. Maar stop met dat amechtig liegen, toneelspelen is niet uw sterkste kant.

Schrijver: Harry van Dooren, 27 juli 2007


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.1 met 7 stemmen 461



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)