Groen

Is gras. Daar sta ik dan als spriet een beetje lullig in de berm van de zon te genieten. Het briesje dat over me heen komt voelt nog fris maar de eerste zonnestralen van de dag verdrijven snel de kou. Even verderop staat een klaproos die in al haar schoonheid ver van boven schamper op mij neerkijkt. Aan de andere kant zie ik het oogverblindende geel van een uit de kluiten gewassen paardenbloem die staat te stralen als de zon zelf. Dit is niet goed voor mijn ego.

Op het wandelpad vlakbij naderen een paar kreunende steunzolen. Zodra de bijbehorende schoenen in beeld komen is het alsof een donkere wolk zich boven mij samenpakt. De schaduw van die wolk beweegt nerveus naar alle kanten, snuffelt wat en houdt even stil boven mijn hoofd. Ineens zijn de sprieten naast mij verdwenen onder een stinkende dampende bruine prak. Op zo’n moment is het niet leuk als je wortels hebt.

De prak heeft er ten minste nog een week gelegen voordat een flinke stortbui een einde maakte aan de overlast. Hoe het komt weet ik niet maar ik ging er wel flink van groeien en hoopte de klaproos te overtreffen. Het kriebelt. Langzaam kruipt een zinloosgeweldbeestje langs mij omhoog en gaat op mijn top zitten. Nu lijk ik even op de roos maar het slaat zijn rode dekplaten opzij en zijn vleugels uit. Weg is hij. Teleurgesteld kijk ik omlaag en zie ineens mijn extra steel. Die groeit en groeit en torent snel boven mijzelf en de klaproos uit. Mijn zaad aan het eindpunt van die eindeloos lijkende erectie zwaait prachtig in de stevige wind. De concurrentie is onder de indruk.

Dan begint de grond onheilspellend te trillen. Onder een oorverdovend kabaal valt plots de duisternis. Ik voel een snijdende pijn. Zo snel als de duisternis viel is het licht weer terug maar nu feller. Het kabaal sterft weg. Alles is weg. Ik heb alleen mijn wortels nog.

gras steunzolen klap steunzolen klaproos

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 8 stemmen 600