Het echte leven
Hou haar in de gaten. Daar gaan we nog veel van horen, let op mijn woorden. Dat wordt een grote later. Ja, daar kunnen we nog een hoop plezier aan beleven. Ik heb het over 'de nieuwe Carice van Houten'. Want zo wordt ze al genoemd, deze 'potentiële Oscarwinnares'. Het meest opvallende aan deze 'ster' (in wording)? Haar leeftijd: vier. Volgende week wordt ze vijf.
Mijn dochter heeft er sinds kort niet alleen een neefje bij, maar ook een nieuwe passie: acteren. Ze doet niets anders en liever dan 'Timootje spelen'. Een wat uit de hand lopende hobby, die gepaard gaat met grote verbaasde ogen, zachte kirrende geluidjes en emmers vol tranen met tuiten. Een zekere mate van overacting is haar niet vreemd. Dat kenmerkt een goede acteur of actrice, zeggen ze wel eens. De huilscènes doet ze het graagst en het best. In haar script slaapt een baby nooit, daarvoor heeft hij het te druk. Met brullen.
Zo'n beetje haar eerste vraag 's ochtends luidt: “Zullen we baby'tje spelen?” Zeg dan maar eens 'nee'. Meestal is zij Timo en moet ik vader zijn, maar soms ook moeder. Dan word ik bijvoorbeeld geacht om borstvoeding te geven. En daarna een boertje laten laten, dat hoort er ook bij. Je moet het spelletje natuurlijk wel meespelen.
"Ik kan het steeds goeder!", riep ze onlangs met niet gespeelde trots, al fietsend met zonder zijwieltjes. Pappa begrijpt nu waar de uitdrukking 'zo blij als een kind' vandaan komt. Kleine meisjes worden groot, zou Martin Bril schrijven.
Het kan snel gaan. Zeker met Timo, die een dag later ineens ook kon fietsen. “Voor nep.” Of hij haar fiets mocht lenen, vroeg ze aan mij. Wie was ik om te weigeren. Dus daar ging hij, nadat zijn oom toestemming had gegeven. De debutant deed het niet onverdienstelijk. Al haastte zijn nichtje zich te zeggen dat hij het 'nog niet zo heel goed' kon: baas boven baas tenslotte.
Een meneer met een jongetje op zijn nek naderde het schoolplein. “Nog twee nachtjes en dan ga ik bij mijn oom en tante logeren”, sprak mijn dochter tegen de wildvreemde. Het klonk alsof ze elkaar al jaren kenden. De meneer zei dat hij jaloers was en zette zijn zoontje neer. Niet lang daarna zat het jongetje bij mijn dochter achterop de fiets en dacht ik: dit zou wel eens het echte leven kunnen zijn.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: kinderen
baby
744
Geef je reactie op deze inzending: