Vormcrisis

Is een columnist zo goed als zijn laatste column? Zo ja, dan ben ik bijna uitmuntend. Althans in de ogen van sommige lezers. Niet eerder werd een column van mij zo hoog gewaardeerd als die van vorige week: op het moment van schrijven staat de teller op 9.43. Een tikkeltje ongeloofwaardig. Een beetje ongemakkelijk ook wel, want hoeveel van die stemmers zouden familieleden, vrienden en bekenden zijn? Ik weet het werkelijk niet.

Wat ik wel weet, is dat ik zelf sceptisch was over die column. Want waar ging hij over? Juist, over Joran. Hoe verrassend. Het onderwerp deugde dus alvast niet, want welke columnist heeft daar afgelopen week nou niet zijn zegje over gedaan? Verlaat die gebaande paden nou eens! Maar nee hoor, ik moest weer zo nodig een duit in het overvolle zakje doen. Lekker makkelijk! Wil het publiek bloemkolen, dan krijgt het bloemkolen - die mentaliteit.

Ik heb nog een lange weg te gaan. Mijn vorige column mag dan nog zo hoog hebben gescoord, wie garandeert mij dat ik de keer daarop weer dat 'niveau' haal? In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Ik moet het bewijzen, iedere keer opnieuw. En dat is nog niet zo makkelijk. Als ik van die hoge punten krijg, ga ik klaarblijkelijk naast mijn schoenen lopen. Ook al gebeurt dat onbewust.

Kijk, een goede columnist kan overal wel iets van bakken. Maar ik weet niet eens een onderwerp! Wel een lijdend voorwerp: ikke. Ikke ben hopeloos uit vorm en dat is jullie schuld. Ja, hadden jullie maar geen negens moeten uitdelen. Zullen we afspreken dat we dat niet meer doen? Geef nou eens gewoon een dikke onvoldoende met z'n allen, dat werkt als doping. Dat hoop ik volgende week te laten zien.

Schrijver: Quirijn Metz, 12 februari 2008

q.metzhotmail.com

column onderwerp vor onderwerp vormcrisis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.7 met 7 stemmen 543