Nummer honderd

Het is mooi geweest, na honderd keer wekelijks een stukje te hebben geschreven van ruim 400 woorden, die ik vervolgens als column plaatste op www.nederlands.nl, stop ik er mee.
Ruim twee jaar geleden werd ik uitgedaagd door Geert Kruideren: ‘onze site begint met columns, iets voor jou?’ Ik nam de handschoen op – ik was al eens ingevallen in de rubriek snelsonnetten – maar zou ik elke week voldoende materiaal hebben om een cursiefje te schrijven? Had ik genoeg geleerd van mijn grote voorbeelden: Nico Scheepmaker (Trijfel, e.v.a. ) en Hugo Brandt Corstius (Piet Grijs, e.v.a.)?

Het resultaat hebt u de afgelopen twee jaar kunnen lezen, tal van onderwerpen passeerden de revue, van oude doos tot actualiteit, van dierbare echtgenote tot prachtige (klein)kinderen, van Frankrijk tot Friesland, van een succesvolle Dereck tot een talentvolle Tessa, van een langzaam dementerende vriend tot een ernstig zieke vriendin. Ik dank de mensen uit mijn omgeving dat zij mij meer dan eens inspireerden tot het schrijven van een column, u hebt dat als lezer gelukkig (h)erkend, en mij daarin met uw reacties gestimuleerd.

Desondanks heb ik besloten om – voorlopig – te stoppen, even los van die druk om wekelijks te moeten ‘leveren’. Intussen verwacht mijn krant namelijk wel elke week van mij een actueel snelsonnet en moet ik ook nog teksten leveren voor de jaarlijkse voorstelling van ons Tiels Gemeente Cabaret. Verder staat er nog een ambitieus project op stapel: het schrijven van een Bijbelse musical, gerelateerd aan een hedendaags thema. U begrijpt, dit bezige taalbaasje gaat nog lang niet stoppen, maar gewoon zijn energie een tijdje op iets anders richten.

Intussen zullen Frank (Kanjer)van Keeren, Quirijn (Qualiteit) Metz, Alina (Altijd Verrassend) Nubé, Harry (Houwdegen) van Dooren en, sinds kort, Jan Lunsing u ongetwijfeld columnistisch en taalkundig bezig houden met hun epistels. En ik heb, net als u, allang geconstateerd dat zij daar uitstekend toe in staat zijn, en met hen de altijd aanwezige ‘anonieme’ dagschrijver, sterk in themakeuze, formulering én uitvoering.

Het is mooi geweest, net als in het theater buig ik deemoedig, nou ja, deemoedig, ik buig het hoofd voor mijn publiek, neig liefdevol naar mijn muze (in dit geval mijn dierbare echtgenote) én de medespelers (onze kinderen en kleinkinderen, e.v.a.), en neem de bloemen in ontvangst - daar kan je mee thuiskomen – bedankt voor de moeite van het lezen van mijn columns, voor de aandacht, bedankt voor het applaus én het boegeroep (ook dat!) in de vorm van al die reacties. Ik ben nog lang niet uit- of afgeschreven!!!

Schrijver: Watze Elgersma, 21 november 2008

w.elgersmahetnet.nl

Biografie van deze schrijver

Nummer laatst honder honderd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 14 stemmen 1.158