Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Antwerpen

Sommige steden wil ik eens in de zoveel tijd een keer bezoeken. Een van die steden is Antwerpen. Ik ben daar in de loop der jaren heel wat keren geweest: met mijn vrouw (toen ze nog mijn vriendin was), met vrouw en kinderen, met collega’s, vroeger met mijn eigen ouders. Maar het blijft een stad die me nooit verveelt en om de zoveel jaar wil ik de kennismaking hernieuwen. Dan wil ik bij wijze van spreken met eigen ogen aanschouwen of Brabo nog steeds bezig is de hand te werpen.

Welnu, dat is hij. Op de maandag en dinsdag voor kerst hebben mijn vrouw en ik hem vanuit meerdere hoeken kunnen bekijken. Pas op zondagavond besloten we naar Brabo’s stad af te reizen. We hadden behoefte aan twee dagen zonder pubers (en zij aan twee dagen zonder ouders die hun opvoederstaak nou nooit eens wensen te verzaken). Het hotel was dankzij internet in amper vijf minuten geboekt. Daar deden we de vorige keren heel wat langer over.

In mijn eigen kaartenarchief ging ik vervolgens op zoek naar een plattegrond van Antwerpen. Deze zul je op internet ook wel kunnen vinden, maar wat dit betreft blijf ik toch zweren bij het oude vertrouwde. Snel had ik het plattegrondje van de Sinjorenstad gevonden. Toen ik het wat beter bekeek, bleek het van 1983 te zijn. 1983! Vijfentwintig jaar geleden! Meteen kwamen de herinneringen boven. Destijds, een jaar voor ons afstuderen en het begin van ons arbeidzame leven, zijn mijn vrouw en ik met zijn tweeën naar Antwerpen gefietst en hebben we twee nachten geslapen in een wat obscuur pensionnetje in een achterafstraat. We sliepen op zo’n matras waarop je niet anders kon dan naar elkaar toe rollen.

Dit keer hadden we een wat luxer hotel in de Molenbergstraat, waar ik ons met behulp van het verfrommelde plattegrondje vrij gemakkelijk naar toe loodste. Het hotel lag op een steenworp (of een handworp) van de Meir, de grote winkelstraat. Daar zijn we weliswaar meerdere keren doorheen gelopen, maar deze keer lag onze interesse niet bij de winkels waar we binnen moeten als we met de kinderen in een stad zijn. We gingen dus op zoek naar leuke straten en winkeltjes in de periferie van het centrum. Zo beleefden we twee leuke uren in de Kloosterstraat, waar diverse antiek- en rommelwinkels zijn. Niet dat we er veel gekocht hebben, maar alleen het idee dat je ongestoord een half uur in zo’n winkel kunt rondneuzen, is een weelde voor puberouders.

De tweede dag namen we onder andere alle tijd om twee van de Antwerpse kerken te bekijken. In de gotische Jacobskerk waren we bij andere bezoeken nog nooit geweest. We waren de enige bezoekers en konden op ons gemak genieten van de schilderijen, de glas-in-loodramen en de architectuur. Helaas was de toegang naar het graf van Rubens afgesloten. De tweede kerk, de barokke Carolus Borromeus, kon ons nog meer bekoren. Op het pleintje ervoor waanden we ons bijna in Rome. Binnen werden de voorbereidingen getroffen voor een opname. Het prachtige houtsnijwerk en andere kunstvoorwerpen kwamen bij het licht van grote spots nog mooier uit.

Het bezoek aan Antwerpen was kortom zeer de moeite waard. Het is voor mij ook de stad waar een van mijn oma’s geboren is. In 1899. Toen ik in een van de antiekwinkels een bord zag met Mortsel erop, moest ik aan haar denken. Renilde Verlaeckt heette ze en Mortsel was de wijk van Antwerpen waar ze opgroeide, tot de Eerste Wereldoorlog haar gezin naar Nederland joeg. Als ze daar mijn opa niet ontmoet had, was ik nooit in Antwerpen geweest. Deze keer niet en alle andere keren ook niet. Dan had mijn vrouw in 1983 met een andere vriend naar Brabo’s stad moeten fietsen.

Schrijver: Hans Manders, 28 december 2008


Geplaatst in de categorie: vakantie

4.8 met 4 stemmen 1.887



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Iris
Datum:
28 december 2008
Graag gelezen. En niet vergeten dat Antwerpen een prachtige bewaarbibliotheek heeft (niet te verwisselen met de uitleenbibliotheek). Op aanvraag word je er rondgeleid, zelfs een keertje op uitnodiging wanneer je er min of meer bekend geraakt. Een schrijver, of schrijfster, heeft geen ogen genoeg om ze de kost te geven zoveel belangrijks en moois is daar te zien aan oude en/of bibliofiele uitgaven. Een volgende keer daar naartoe misschien? Goeie reis!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)