Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

De brug

Ergens in Nederland is een brug in een middelgroot dorp in een gemeente met een grote kern.
Die brug, zo vonden de bewoners, moest geverfd. De gemeente, regerend vanuit de grote kern, vond dat niet nodig, maar de gemeente had geld aan de dorpsraad gegeven en dat mocht de dorpsraad zelf besteden aan publieke zaken, die zij belangrijk vond. En dat was dus het verven van die brug.

De dorpsraad kent zijn bewoners. Zo kenden ze dus ook de vier aannemers in het dorp. De vier aannemers kregen een brief om een offerte te maken voor het schilderen van de brug. Twee maakten een offerte. Een ervan kwam als goedkoopste uit de bus. Voor €5.000 wilde hij het wel doen. Met dat verhaal ging de dorpsraad naar de gemeente.

De gemeente vroeg of de verf werd afgevangen. Vanwege wettelijke milieu-eisen mag er immers geen verf in het kanaal vallen. Nee, dat zat niet in de offerte. Nou, dan zoeken wíj wel een aannemer. De gemeente gaf de opdracht aan een gecertificeerde aannemer die voor €14.000 de brug zou verven en druppende verf zou afvangen. Tot hier is alles oké.

Maar de dorpsbewoners zagen tot hun verbijstering, dat de verf niet afgevangen werd! Zij belden meteen de gemeente en een ambtenaar kwam poolshoogte nemen. Ja, zei de aannemer, maar we zijn nog niet zover. Het komt wel goed. Goed, zei de ambtenaar streng, we houden je in de gaten.

Maar dat deden de ambtenaren niet. En de dorpsbewoners zagen dat er nog steeds geen enkele maatregel genomen was. De aannemer kocht een boot om op de Friese meren te gaan varen, waar andere gecertificeerde aannemers voor te veel geld bruggen verven zonder de verf af te vangen. Ondertussen klaagt de aannemer dat hij zoveel belasting moet betalen.

Schrijver: Jan R. Lunsing, 26 februari 2009


Geplaatst in de categorie: politiek

2.1 met 8 stemmen 278



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)