Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Zondag

Zondagmorgen. Het is nog vroeg en de dag heeft nog talloze mogelijkheden in zich. Het regent gestaag, maar dat hoeft de pret niet te drukken. Van regen is immers nog nooit iemand gesmolten.
Bovendien liggen ook binnenshuis de mogelijkheden voor het oprapen. Het is alleen zaak dat op de goede manier te doen. Anders gezegd: de mogelijkheden op te rapen en niet door de mogelijkheden opgeraapt te worden. Anders ligt teleurstelling op de loer. Het gebeurt te vaak dat mijn geliefde en ik aan het eind van het weekend verzuchten: “Als we nou nog eens een dag kregen om echt tot onszelf te komen.”

Ze ligt nog te slapen. Voor ik opstond, heb ik een kwartier lang haar slapende gezicht bewonderd. Ze is nog steeds net zo mooi als de dag dat ik haar voor het eerst zag. Sterker nog: de sporen die de tijd getrokken heeft, hebben haar alleen maar mooier gemaakt. Ik moest me inhouden om niet een kus op haar lippen te drukken. Ik heb het niet gedaan, want ik weet hoe ze het nodig heeft om tenminste één keer in de week uit te kunnen slapen. Vandaag zeker. Gisteren was voor haar immers een emotionele dag. Ze heeft een neef mee begraven. Een leeftijdgenoot. Een echtgenoot. Een vader van twee dochters, van acht en twaalf.

Met zo min mogelijk geluid ben ik uit bed gestapt en de trap af geslopen. Ik opende de gordijnen en mijn oog viel op het prentje. Voorop staat een tekening van de jongste dochter. Een natuurimpressie. Daar was ze mee bezig, in een vakantiehuisje in Frankrijk, toen haar vader op zijn racefiets stapte. “Als je straks terugkomt, is hij af,” schijnt ze gezegd te hebben. Hij heeft de tekening echter niet meer gezien. Tijdens de fietstocht voelde hij zich niet goed worden. Hij heeft zijn vrouw gebeld en die heeft hem opgehaald. Onderweg naar het huisje hebben ze de mooie natuur nog bewonderd. Voor het huisje is hij even later in elkaar gezakt.

Nooit meer zal hij zich op een zondagmorgen afvragen wat hij met die dag zal gaan doen. Tijd bestaat niet meer voor hem en dus ook niet de zorg hoe die het beste, het meest bevredigend in te vullen. Uit het prentje blijkt dat wielrennen en lezen twee van zijn passies waren. Aan deze twee bezigheden heeft hij veel van zijn tijd besteed, niet wetend hoe schaars de hem toegemeten hoeveelheid was. Het zijn twee passies die ik herken. Naast het schrijven zijn lezen en fietsen mijn lievelingsbezigheden. Ook dat gegeven zorgde ervoor dat ik het niet droog hield toen ik gisteren het prentje las.

Terug naar vandaag. Het is nog geen half tien. Ik ben nog steeds de enige die beneden is. Mijn geliefde en onze zoon liggen kennelijk nog te slapen. Onze dochters zijn er niet. Ze hebben elders de nacht doorgebracht. Beiden hebben alles uit de zaterdag gezogen wat erin zat. In de loop van de middag zullen ze thuiskomen, voldaan maar uitgeput. De rest van de dag zullen ze moeten uitrusten om morgen weer aan een nieuwe week te kunnen beginnen.

Aan die nieuwe week wil ik nog even niet denken. Eerst ga ik de mogelijkheden van deze dag benutten. Vanwege de regen valt de mogelijkheid om te gaan fietsen af.

Schrijver: hans manders, 17 mei 2009


Geplaatst in de categorie: tijd

3.5 met 4 stemmen 3.594



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)