Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Verlangen naar Jane

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik mezelf beschouw als een moderne vrouw. Een vrouw die weet wat ze wil, op de hoogte is van de actualiteit, blij is met alle hedendaagse gemakken en druk hyvet en sms-t. Een vrouw die het verschil weet tussen realiteit en fictie.

Maar af en toe zou ik haar willen zijn: Jane Eyre. De heldin, die door de meest verschrikkelijke tegenslagen heen uiteindelijk het ultieme geluk vindt, samen met haar Mr. Rochester.
Zoals het een goed boek betaamt, duurt het even voordat het zover is. Daarvoor moet ze eerst opgroeien in een door tbc geplaagd weeshuis, verjaagd door haar vreselijke oude tante, die haar behandelde als een hond. Vervolgens krijgt ze een baantje als gouvernante van een nogal verwend blaag, waarvan je eerst denkt dat het zijn dochter is, maar dat is niet zo. Mr. Rochester is op het eerste gezicht ook niet bepaald een toonbeeld van charme en bovendien blijkt in zijn landhuis een krankzinnige echtgenote te huizen. Hij wou het liefst dat hij haar nooit had ontmoet, maar ziet geen andere oplossing dan haar op te sluiten op zolder, verzorgd door een ouwe vrijster, die door deze ondankbare taak nog aan de drank geraakt is ook.

Toch komt het moment dat Jane en Mr. Rochester elkaar leuk gaan vinden en op een gegeven moment zijn ze dan toch een stelletje en vraagt hij haar ten huwelijk. Jane zegt dolgelukkig ja, want ze weet nog niks van de krankzinnige echtgenote. Totdat op de dag van de bruiloft een onverlaat verschijnt en de hele boel in het honderd gooit. Dan moet Mr. Rochester wel over de brug komen en alles opbiechten. Jane kan het niet verwerken en verlaat totaal verscheurd door verdriet het landhuis van haar geliefde.

Ze dwaalt verloren over de woeste heidevelden van Yorkshire en wordt ingestort gevonden door een man die pastoor blijkt te zijn en samen met zijn twee zusters in een gezellig warm huisje op de hei woont. Jane komt erachter dat ze nog familie van haar zijn ook. De pastoor, haar neef dus, vraagt haar als zijn vrouw met hem mee te gaan op zijn missie als zendeling. Maar dat ziet Jane niet zitten en de neef is diep teleurgesteld.
Op een dag krijgt Jane een brief dat ze veel geld heeft geërfd van de vreselijke oude tante. De hele familie is blij en de zon gaat weer voorzichtig schijnen.

Jane neemt afscheid van haar nichten en nog immer mokkende neef en gaat op zoek naar Mr. Rochester. Ze gaat met de postkoets richting zijn landhuis en komt onderweg een oude werknemer van hem tegen die haar vertelt wat er in de tussentijd met Mr. Rochester is gebeurd. De krankzinnige echtgenote heeft het hele huis in de hens gezet en Mr. Rochester heeft nog tevergeefs geprobeerd haar te redden. Daarbij is hij zelf gewond geraakt, hij loopt mank en is blind geworden. Jane schrikt hier nogal van en vervolgt haastig haar weg naar het eens zo statige landhuis. Er is niet veel meer van over dan een ruïne.
Uiteindelijk vinden Jane en Mr. Rochester elkaar uiteraard weer. Hij krijgt zijn gezichtsvermogen terug, ze krijgen samen een kind en ze leven nog lang en gelukkig.

Dat is heel kort samengevat het verhaal van Jane Eyre. Een bar avontuur, donker, koud, deprimerend, maar wel met een goede en rechtvaardige afloop. Zo prachtig opgeschreven dat je het gevoel krijgt dat je zelf onderdeel van het verhaal bent en alles meebeleeft. En Jane is mijn favoriete heldin. Ze weet niets van chatten, psychotherapie, hogesnelheidstreinen en jobhoppen. Maar met haar goedheid en haar ijzersterke wilskracht weet ze alles te overwinnen en krijgt ze aan het eind precies wat ze verdient. En wie droomt daar nu niet van?

Dus verbeeld ik me af en toe dat ik het ben die in een afgelegen tochtig landhuis moet zwoegen, zonder thermostaat, laptop en magnetron. Degene die dwaalt over die winderige en kille heidevelden van Yorkshire, zonder gewatteerd winterjack met capuchon en bontkraag. Maar die uiteindelijk wel de liefde van haar leven krijgt en supergelukkig wordt.

Dan klinkt de ringtone van mijn mobiele telefoon en kom ik met een plof weer in de realiteit.
Het is mijn vriendin die vraagt of ik meega naar de bioscoop. Ze komt me wel halen in haar nieuwe Mini, kan ik die gelijk bewonderen. Gaan we eerst uit eten bij de Mexicaan, kunnen we nog even napraten over ons reisje van vorige week naar New York en daarna in de bioscoop heerlijk uitbuiken. Natuurlijk ga ik mee.
Ik leg mijn mobieltje neer, stap onder mijn regendouche, tut me op en trek mijn lekkere winterjack met capuchon met bontkraag aan, want het is koud buiten. Ik verheug me op de avond en op de film. Jane Eyre draait, in de nieuwste versie.

Schrijver: Annelies Martens, 21 december 2009


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 182

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)