Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Grotverdomme

Vroeger waren er geen regels. Er waren grotten, er was honger en er was loslopend wild. De mannen waren jagers toen, ze namen hun speer en liepen kilometers ver om een dikke buffel te doorboren. En daarna kilometers terug met hun trofee achter hen aan, de tong tegen de kin.

Het leven was eenvoudig toen. Zolang er buffel was, was er geen honger. ’s Avonds met de buren rond de haard en het regende nooit binnen. Niemand moest ‘s anderendaags gaan werken, want er was geen werk en niemand vond dat erg. De kinderen speelden buiten, kwamen voor het donker weer naar binnen en tekenden gretig op de muur. Men nam het leven zoals het kwam.

Maar op een dag ging het mis. Iemand vond dat het tijd was voor verandering, dat er wat meer organisatie nodig was. Eten op vaste uren, geen buren meer te pas en te onpas over de vloer, en iets nuttigs doen, van tijd tot tijd. De kinderen werd de les gelezen, de mannen werden uitgescholden omdat ze te lang wegbleven met het eten en als ze er dan eindelijk waren, de hele grot vuil maakten met bloed en kwijl. De vrouwen werden versleten voor zagen.
Er was jaloezie op de grot van de buren, er was geroddel, achterklap, ruzie, er werd verhuisd naar een grotere grot. Stenen die vroeger dienden om vuur mee aan te maken, werden nu opeengestapeld tot een nieuwe grot, ver van de buren, met meer grond dan de buren. En een stevige deur van dikke takken. Er werd niet meer gejaagd met vrienden, maar alleen, niet meer op buffels, maar op vogels die al dood lagen op de grond. Er werden paden aangelegd omdat dat wat makkelijker stapt dan dat eeuwige gewriemel tussen takken en struiken. Er kwamen stamhoofden die hun wijsheid zo luid verkondigden dat het niet anders kon dan waar zijn. Zij bepaalden wat wel mocht en wat niet. Meer niet dan wel. En de speer werd een geweer.

Er kwamen regels. En mensen die ze aan hun laars lapten. Er kwamen straffen. En mensen die ze ontliepen. Er werden grenzen getrokken, dit is uw land, dit het mijne. Er kwam geld en geweld. En zorgen, voor later.

Schrijver: Johan De Smet, 4 april 2010


Geplaatst in de categorie: moraal

4.6 met 87 stemmen 343



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)