Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Blind kunnen zien

Je oog valt er wel eens op. Brailleborden. Hoe is het mogelijk dat een blinde met zijn vingertoppen die verwarde puntjes kan lezen? De wereld van de blinden kent veel geheimen voor zienden. Bijvoorbeeld de merken in bankbiljetten. Of het verbond met de geleidehond. Misschien zijn de wel werkende zintuigen als gehoor en tastzin bij blinden extra scherp. Wordt het verlies van het zien gecompenseerd door het beter horen, voelen en ruiken?

Een tijdje geleden werkte ik met een blinde collega. We gingen wel eens een eindje om in de pauze. Soms verraste hij me door in een winkelstraat de mensen die naast ons opliepen te analyseren. ‘Daar loopt een man met een hond,’ zei hij, ‘en daar lopen twee vrouwen. De rechter is dik, maar de linker is superslank.’ Hij zat er zelden naast. Oké, ik had wel eens met iemand te maken gehad die ziende blind was, maar nog nooit met iemand die met blinde ogen kon zien.

Een keer vroeg hij mij om een dienst. Hij zou met een stel visueel gehandicapten een bepaald café aandoen in de plaats waar ik woonde. Ze zaten met hem in een belangengroep voor blinden en slechtzienden en ze hadden een vergadering. De route vanaf het station kende hij niet zo goed. Of ik bereid was hun te gidsen naar het café waar ze die avond een zaaltje gehuurd hadden. ‘Alleen de heenweg, de terugweg vinden de honden wel.’

Op die avond liep ik aan het hoofd van een tiental blinden met een stuk of wat geleidehonden. Onderweg hoorde ik achter mij druk gekeuvel op het ritme van het getik van de blindenstokken op de tegels. Toen we het café binnenkwamen, kregen we van de stamgasten veel bekijks. De barkeeper wees ons het betreffende zaaltje. De honden kropen geduldig onder de lange tafel. Toen ze zaten, openden de leden hun koffertjes met brailledocumenten en -apparaten. Mijn collega bestelde voor iedereen koffie en men kon beginnen. Ik wenste iedereen een goede vergadering en wilde vertrekken.
‘O George,’ riep mijn collega me na, ‘...doe het licht maar uit, als het aan blijft is het zonde van de elektriciteit.’ Het was alsof ze de verbazing van mijn gezicht aflazen want er steeg gelach op uit de groep. Ik gehoorzaamde en knipte het licht uit. Vanuit het aardedonker hoorde ik: ‘de vergadering is geopend.’ Voordat ik de deur achter mij sloot, hoorde ik nog het zachte getik van tientallen vingers over de toetsen van brailleapparaten.


Zie ook: http://www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 20 augustus 2010


Geplaatst in de categorie: werk

4.5 met 8 stemmen 426



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)