Bezwaarschrift
Ik mag iets schrijven over bezwaarschriften. Het begint misschien ingewikkeld, maar het is eigenlijk raar. Bezwaarschriften zijn weliswaar voor gewone burgers, maar als je er iets zinnigs over wilt schrijven, moet je jargon gebruiken. U kunt namelijk als gewone burger tegen elk besluit (jargon, het gaat vaak om boetes, subsidies, aanslagen, uitkeringen) van een bestuursorgaan bezwaar maken, die op u betrekking heeft of waar u als derde belanghebbende last van heeft.
Niet als vierde belanghebbende. Ik heb veel gelezen, maar ik ben nog nooit een vierde belanghebbende tegengekomen. Soms wel meerdere derde belanghebbenden, maar dat komt omdat juristen niet kunnen rekenen. Althans dat heb ik gehoord. Ze kunnen dus tot drie tellen. Maar ook van één en twee is het lastig. Ik heb nooit gelezen over de eerste en de tweede belanghebbende. Ik vermoed dat u dat bent, althans als de beschikking u treft, en het bestuursorgaan. Daarbij is overigens volkomen onduidelijk wie de eerste en wie de tweede belanghebbende is. Ik gok dat het bestuursorgaan de eerste belanghebbende is, want alle ellende begint bij het bestuursorgaan. Hoewel. U kunt het bestuurorgaan ook vragen een besluit te nemen en dan begint het bij u. Het blijft dus vaag. En juridisch niet interessant.
Maar wel wat het bestuursorgaan is. Heeft u wel eens een bestuursorgaan gezien? Kun je eraan geopereerd worden? Zijn er bestuursorgaandonors? Nee. Er zijn geen bestuursorgaandonors, het bestuursorgaan is een minister, een wethouder of iemand anders die de bevoegdheid heeft om besluiten te nemen. Je ziet ze dus voortdurend op televisie en je zou je kunnen afvragen of ze wel tijd hebben voor De Wereld Draait Door, Buitenhof en Powned terwijl ze jaarlijks miljoenen besluiten nemen. Jawel. Alle belastingaanslagen zijn besluiten, dus dat tikt lekker aan.
Die tijd hebben ze inderdaad niet. Ze laten het door ambtenaren doen. Die werken dus echt wel, wat u er ook van mocht denken. Zij nemen al die besluiten en zij ontvangen ook alle bezwaarschriften.
En daar mag ik wat over schrijven.
En dan blijkt er een bezwaarprocedure te zijn. Die staat in de Awb. En daarin staat dat je als bestuursorgaan moet horen. Dat moet je ofwel zelf doen, waarbij de ambtenaar die hoort niet dezelfde mag zijn als degene die het besluit genomen heeft, ofwel door een adviescommissie laten doen. Die commissie stelt het bestuursorgaan samen, maar is onafhankelijk. Volgt u het nog? Ik huur een detective in, maar hij is onafhankelijk. Snapt u? Als de detective ontdenkt dat ik iets fout gedaan heb, meldt hij me dat in alle openbaarheid. Althans, zo werkt de onafhankelijke adviescommissie.
En dat geldt ook voor de ambtenaar. Een ambtenaar heeft namens het bestuursorgaan een besluit genomen. Het bestuursorgaan is verantwoordelijk voor dat besluit. Vervolgens kijkt een tweede ambtenaar, ook namens het bestuursorgaan, naar het besluit. Hij constateert dat er een fout in zit en meld dat. Namens het bestuursorgaan. En er komt een nieuw besluit. Soms van de eerste, soms van de tweede ambtenaar, dat maakt niet zoveel uit, want wie het ook doet: het bestuurorgaan is verantwoordelijk.
Ja, hij is ook verantwoordelijk voor het al dan niet opvolgen van het advies van de adviescommissie.
En ik kan u vertellen. Het werkt. U lacht misschien, maar het werkt. Het werkt, omdat de meeste ambtenaren het grootste deel van de tijd deze ingewikkelde constructies naar eer en geweten uitvoeren. We hebben namelijk ontzettend veel fatsoenlijke ambtenaren die de boel niet proberen te belazeren. Dat is misschien raar, maar wie de boel wil belazeren wordt wel ondernemer, oplichter of desnoods politicus, maar zelden ambtenaar.
Meestal hebben ambtenaren ook redenen om de boel te belazeren. Ze verdienen hun geld met bezwaarschriften afhandelen. Misschien zijn zij wel de vierde belanghebbenden.
home.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
bezwaarschrift
215
Geef je reactie op deze inzending: