Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Meditatie

Aangezien ik zo af en toe nog wel eens rare dingen meemaak in dat leventje van mij probeer ik één keer in de zoveel tijd tot rust te komen door een meditatie-cd op te zetten. Dat is zo’n cd met rustgevende klanken van waterval tot panfluit zeg maar.
Dus, als het me weer eens tot het spreekwoordelijke hier zit, pak ik mijn laptopje en ga op zoek naar dat verdomde mapje ‘Meditatie’. Op dat moment is het een verdomd mapje want ik sta al stijf van de stress en omdat ik het mapje niet zo heel veel gebruik kan ik het natuurlijk ook niet vinden als ik het dan wel wil gebruiken…

Nou was er afgelopen week weer aardig wat rumoer in mijn dagelijkse leven, en na een paar dagen van heftige regen die tot gevolg 2 overactieve honden hadden, ben ik maar weer eens op zoek gegaan naar mijn mapje. Na even zoeken vind ik de bewuste map en net als ik besloten heb welke cd ik op wil gaan zetten gaat mijn telefoon.

Het is mijn vriendin, zij is op vakantie met de tent en moet even haar frustratie kwijt. Na de regenval van de dag van gisteren staat de voortent compleet vol met water, willen de kinderen aandacht terwijl zij de tent leeg wil hozen én kan ze geen koffie zetten omdat er (waarschijnlijk door de wateroverlast) tijdelijk geen stroom is. Grinnikend zit ik op de bank (met een bak koffie, maar dat ga ik mijn vriendin niet vertellen) en zie het tafereel voor me. Mijn advies aan haar is “geef de kids hun zwembadspeelgoed en laat ze lekker een half uurtje in de voortent spelen en pak jij je boek en ga een uurtje lezen. Dan zijn de kinderen lekker bezig en heb jij een momentje voor jezelf. Je kunt toch weinig doen als de kinderen om je heen lopen te springen en te gillen.”
Nou ben ik stapel gek op dat monstertje van haar, maar als ik hem op de achtergrond hoor ben ik toch blij dat ik niet in de buurt ben en ik voel met haar mee. Gedeelde stress is halve stress moet je maar denken.

Nadat we het gesprek afgerond hebben doe ik nog even wat dingetjes in huis, laat ik de hondjes even uit en nestel me op de bank met mijn laptop op een tafeltje naast mij. Ik ga mijn lijstje af of ik alles gedaan heb wat ik wilde doen vandaag en kom tot de conclusie dat wat ik niet gedaan heb, ik later op de dag ook nog wel kan doen. De hondjes zijn druk op hun manier, de één met haar bal de ander met zijn kluif en dus vind ik het de mooiste tijd om eens wat aan mijn innerlijke rust te doen en zet ik mijn laptop aan. Rustig start het apparaat op en ik kom meteen in de goede map uit. Ja, nu is de tijd voor mij denk ik nog, en terwijl ik de muziek aanzet hoor ik een harde knal van achter en een jank van één der honden. Ik spring van de bank en loop snel naar de schuur, want daar blijkt het geluid vandaan te komen.

Daar tref ik een chaotisch, maar lachwekkende bende aan. Mijn puberpup van nu 9 maanden zit midden in de schuur, tussen mijn voorraad wasmiddel, wasverzachter, vaatwas tabletten en…de zak hondenvoer!!!
Je moet weten, ik heb een kist met voer voor het schatje waar zo’n 25 kilo voer in past, maar als je dan een zak van 30 kilo koopt dan houd je een paar kilo over. Ik dacht er slim aan te doen om die zak in de schuur op te bergen tot er ruimte is in de kist en dan het restje erbij te doen.

Peanut, mijn hond met uitmuntende neus, heeft besloten dat haar ontbijt te minimaal was vanmorgen, was waarschijnlijk toe aan een ‘snackje’ en staat nu midden in de chaos met een snuit vol hondenbrokken mij met een onschuldig kopje aan te kijken. “Boos” geef ik haar straf en stuur ik haar naar haar plaats en in mezelf lachend om dat lieve snuitje begin ik de rommel op te ruimen. Als ik daar dan toch ben kan ik meteen even de wasmachine en de droger aanzetten en gauw een wasje opvouwen. Maar dan schiet mij te binnen dat ik op de bank zou gaan zitten met mijn rustgevende muziekje. Ik maak af waar ik mee bezig ben en loop naar binnen.

Daar tref ik 2 hondjes in katzwijm aan, terwijl de meditatie-cd rustig de laatste klanken weergeeft van de cd… ach, heeft er tenminste nog iemand van genoten denk ik dan maar. De rust is mij vandaag weer even niet gegund.

Schrijver: Bianca Brak
Inzender: Jessica Poel, 27 juli 2011


Geplaatst in de categorie: overig

2.1 met 19 stemmen 302



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)