Thuistoerisme

Niemand heeft me ooit gevraagd wat dat eigenlijk is, een thuistoerist. Ik geef u het antwoord. Een thuistoerist verkeert in een voortdurende staat van verwondering over de hem omringende wereld. Of neemt zich dat in ieder geval voor. Als het je lukt ben je overal toerist. Ook thuis, of dichtbij huis. Je leven verandert in één lange vakantie. Ik ga ervoor.

Het omgekeerde is overigens ook waar: voel je overal thuis. Ooit was ik alleen op reis neergestreken op het Schotse eiland Arran. Ik was mijn paspoort kwijt. Verloren in de stromende regen op een van iedereen verlaten berghelling. Mijn laatste poging het te vinden had niets opgeleverd. Ik staarde uit over het Firth of Clide, het water dat het eiland van het vasteland van Schotland scheidde en overwoog wat ik moest doen. Intens boos worden op mezelf? Daar ben ik tamelijk goed in. En wie kon ik anders de schuld geven? Of het gebeuren op een positieve manier benaderen? De zon brak op dat moment door – dat gebeurt daar niet zo vaak. Ik koos de laatste optie. Het voelde bevrijdend. Wat deed het er toe, zo’n identiteitspapiertje? Wees de regisseur van je eigen geluk! Waar dan ook, en onder alle omstandigheden. ‘Anywhere i lay my head, I will call my home,’ aldus Tom Waits, in één van zijn liedjes.

Nog geen minuut nadat ik dit alles overdacht ging mijn mobiel. Een mij onbekende Engelsman vertelde dat hij een paspoort onderweg naar de top van de Goatfell, de hoogste berg van het eiland, gevonden had. Of dat van mij was? Nooit eerder voelde ik zo duidelijk dat boos worden een keuze is. Een domme keuze. Dat lekker in je vel zitten de ultieme vorm van je thuis voelen is.

Ik pleit voor thuistoerisme. Blijf je verwonderen, alsof je leven één lange vakantie is. Please try this at home!

boosheid vrijheid ve vrijheid verwondering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 19 stemmen 297