Zoon van een machinebankwerker
Jaren geleden mocht ik Frank de Vries interviewen voor het huisblaadje van de PvdA in Groningen. Hij was toen lijsttrekker geworden voor de PvdA in de gemeente Groningen. Ik vond hem toen wel okee. De zoon van een machinebankwerker die het tot staatsrechtgeleerde had geschopt.
Een tijd later schreef ik een artikel over hem in Onze Binding. Er was net een affaire over een dienst ROEZ die zonder medeweten van de gemeenteraad een paar miljoen had uitgegeven. De raad stond op zijn achterste benen en viel Frank de Vries aan. Ik schreef dat dit zijn wethouderszetel had kunnen kosten.
De zoon van de machinebankwerker gaf in een reactie toe. Natuurlijk had ik gelijk, daar niet van, maar de meeste van onze partijgenoten durfden het niet te zeggen en ik weet zeker dat veel van zijn collega’s mij hadden aangevallen. Zo niet Frank. Hij erkende dat er een fout was gemaakt. Zoiets gebeurt niet door de wethouder, maar door zijn dienst en Frank kon haarfijn onderscheid maken tussen hemzelf en zijn werk als wethouder. Hoewel hem als persoon niets te verwijten viel, viel hem in de rol van wethouder alles aan te rekenen. Ook hier was hij dus okee.
En afgelopen dinsdag weer.
Partijgenoten hadden Frank zijn zetel afgenomen, maar zowel op de ledenvergadering als op zijn afscheid stond hij daar niet als zure, beschadigde, gekneusde man. Ogenschijnlijk, ik kan niet in zijn gevoelens kijken, stond daar weer een man die haarfijn onderscheid wist te maken tussen hemzelf en zijn rol als wethouder. Er was hem van alles verweten, maar hij wist en ik gun hem dat hij het ook zo voelde, dat het niet om hem ging maar om beelden die mensen van hem hadden.
Mensen die dachten dat hij een regent was. Maar de zoon van een machinebankwerker stond op het podium en bewees toch maar dat die mensen een verkeerd beeld van hem hadden. Frank. Saluut.
home.nlGeplaatst in de categorie: politiek
Frank de Vries
174
Geef je reactie op deze inzending: