Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Vijftig

Het Amerikaanse Prism programma heeft maar liefst vijftig terroristische incidenten helpen verijdelen. Vijftig. Waarom, zo vraag ik mij af, heeft NSA directeur Keith Alexander het over vijftig en niet over 61 of 53? Dat heeft een reden.

Waarschijnlijk is het zo gegaan. Toen Snowden vanuit Hong Kong aan de wereld uitlegde wat Prism was en dat vrijwel alle internetgegevens ter wereld ter beschikking staan van de Amerikaanse KGB (NSA), inclusief dit artikel, werd al snel duidelijk dat deze organisatie iets moest zeggen. Ze zijn niet gek. Ze moesten hun nut aantonen.
Maar ze kunnen niet exact uitleggen wat ze hebben gedaan, want dat is geheim. Alles wat ze doen is geheim. Als medewerkers van de NSA naar de wc gaan is dat geheim, of als ze een boer laten is dat geheim. Ze kunnen dus niet zeggen dat ze die en die aanslag met behulp van deze gegevens hebben verijdeld. Dus wat te doen? ‘Well,’ moet een van hen geknauwd hebben, ‘we moeten ze een cijfer geven. De media zijn dol op cijfers. Cijfers zijn overtuigend.’

‘Het aantal aanslagen, daar gaat het om.’

‘Maar hoeveel?’ Dit werd het begin van een verhitte discussie. Het werd al gauw duidelijk dat ze zelf geen idee hadden van het aantal aanslagen dat verijdeld was. De een stelde een heel groot aantal voor, maar al gauw werd dat als ongeloofwaardig afgewezen. Maar, daar was men het al snel over eens, het moest ook niet te klein zijn, ‘want het moet belangrijk genoeg zijn om de hele wereld te mogen bespioneren’ ‘Zonder resultaten geen legitimatie.’

Het moest, zo gaf hun gevoel aan, toch minstens vijftig zijn. Voor minder mag je de wereld niet bespioneren. En één of twee echte voorbeelden, zoals een aanslag op de metro in New York, dat gelooft iedereen altijd. En er is altijd een gek, ook nu, die op internet belooft een dergelijke aanslag te zullen uitvoeren, dus daar lag het probleem niet. Dat zou desnoods wel hard te maken zijn.

Liever niet natuurlijk, want alles wat de NSA doet is geheim. Zelfs als men een donut eet, is dat geheim.

Maar honderd, nee, dat was te veel. Ergens een getal tussen vijftig en honderd, dat moest het worden.

‘Meer dan vijftig’, riep iemand ineens. We weten niet wie, want dat is geheim. ‘Dat is de oplossing, welk getal is, kleiner dan en groter dan vijftig en toch nog vaag? Meer dan vijftig!’ Nadat de rest van de aanwezigen dit getal door het hoofd liet spoelen, werd al snel duidelijk dat meer dan vijftig een ideaal getal was. Het was groot genoeg en kon desnoods doorgroeien naar duizenden, als de voorlichting later duidelijk zou maken dat dit nodig was, maar ook weer klein genoeg om geloofwaardig te zijn. ‘Want ja, als je 52 zegt, wil iedereen een lijst. Als je meer dan vijftig zegt, wil niemand een lijst.’

Zo is het gegaan. Ik kan niet zeggen met hoeveel mensen dit is besproken, want alles wat de NSA doet is geheim, maar ik kan wel zeggen dat het om meer dan vijftig mensen gaat.



Ps. Bij het referendum van 19 juni in Harlingen stemden exact 1.000 mensen voor herindeling. Meer dan 4.000 stemden tegen. Het exacte aantal is wel bekend, maar niet op te vragen bij de NSA.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 27 juni 2013


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.8 met 4 stemmen 160



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)