Het stigma wat uitkering heet
Om de dubieuze cirkel rond te maken, zijn er straks geen werkgevers meer...maar nog altijd mensen die zo graag de baas over je willen spelen. Maak U niet dik, want voor hetzelfde geld is mode een zorg minder...praten erover kan altijd nog. Geen werk? Die houden we erin, U mag weigeren tot U een ons weegt, als tegenprestatie moet er een beroep gedaan worden op de helft van Uw tijd, twintig uur per week...dat is geen uitkering meer, maar een zwaar onderbetaalde parttime baan.
Waarom omscholen, als het schoonmaken kan...er is grote behoefte aan het wapperen met de handen van stukken oud vuil, zo komen ze nog eens onder de mensen en onze bejaarden kleden we meteen maar helemaal met grote zorg uit...respect, schijt aan! Maar niet iedereen deelt dezelfde droom van een loopbaan en heeft moeite met bepaalde werkzaamheden, hoe vernederend ook om op Uw oude dag gewassen, verschoond en behandeld te moeten worden door een horde mensen wie het geen ene reet interesseert, het klusje moet af, ouwe.
Vooralsnog is het uitvoeren van medische handelingen zonder de benodigde papieren, bij de wet verboden en heeft een wethouder zelf ook zijn roeping gemist door hier niet van op de hoogte te zijn...slap ouwehoeren kan altijd nog. Want dit is gewoon niet gezond meer.
Met iedere nieuwe lichting werkzoekenden wordt het beeld dat men schetst van de uitvreter met de week ongeloofwaardiger. Het verbreden van meer kansen op de arbeidsmarkt zal nooit lukken, niet als bedrijven en instellingen wel degelijk werk hebben, wat nu de uitkeringsgerechtigden verplicht moeten uitvoeren. Nog een stempel erop, als tegenprestatie voor je ontslag en jaren aan betaalde premies.
Soms is het zwaar; de afstanden op de fiets, werken in het weekend, post rondbrengen in de binnenstad; langs terrasjes en keutelende mensen. Nooit ziek kunnen zijn, geen vakantiegeld krijgen of gewoon maar een weekje vrij. Maar ik zou niet anders willen, want daar staat tegenover dat ik met dit vrijwilligerswerk meer kans zal maken op betaald werk en de voldoening die het geeft; ik heb nooit geweten hoe het voelt om van een verstandelijk gehandicapte zo'n ontwapende glimlach of een knuffel te krijgen.
Schrijf niet dat wij tot laat op onze nest liggen te rotten, onze uitkering als een soort beloning moeten zien, dat wij profiteren. En kom niet met het woord tegenprestatie bij mensen aan die zelf donders goed weten hoe het werkt.
Geplaatst in de categorie: werk
Joost: ze vragen of je twintig uur wilt werken, gratis om je uitkering te behouden. Het is 70% van je laatst verdiende loon, dus nee een uitkering kan nooit hetzelfde zijn als een normaal betaalde baan. Ik werk twintig uur per week vrijwillig, om mijn kansen op de arbeidsmarkt te vergroten. Post rondbrengen daar houd ik nauwelijks iets van over.
Qua geld schiet ik er niets mee op, vandaar dat het soms best zwaar is, ik zit nu al bijna op de dertig uur per week. Wanneer de gemeente aan mij ook nog eens een tegenprestatie gaat vragen, wat dan?
goed en duidelijk onder woorden gebracht.
En dat je geniet van die ontwapenende ""glimlach"",
mooi, daar gaat het om!