Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Serieus...daar heb ik nou helemaal niets mee.

Niet eens of ik tweet niet hoor...maar om nou een kudde op hol geslagen meningen te volgen, ligt er breed uitgesmeerd een lap tekst klaar terwijl U wacht, op niemand in het bijzonder. Nadrukkelijk druk doen is mens eigen. Gelijk over, maar dat mag het binnenpretje niet drukken.

Konden ze eerst nog om lachen; jij als kind met een grote muil, daarna kon je als puber een lel krijgen met hardop zeggen wat je nu schrijft. Maar als volwassene is het al niet koddig meer om bijna te gaan stampvoeten als je het laatste woord niet kan krijgen. Dan komen ze met zus en zo genaamd pontificaal vragen of ik nog steeds worst lust. Poeh hey! We hebben een joker…Waar blijft U nou met die vrijheid van meningsuiting, thuis misschien? Dat Uw opperhoofd met terugwerkende kracht toen maar dacht: verschil van mening moet er zijn, nietwaar?

Gooi het in de groep, roep jezelf om tot meest stukgelezen wereldfluisteraar en wat overblijft is een kutsmoes om iemand mooi even hartstikke dood te schelden, wat nou debat…is dat dan wat, een schreeuwende waterval teletokkies, dronken van aandacht? Is de ene mens niet helemaal lekker, is de ander wel over the top of verkeerd, in andere kringen.
Wat is beschaving anders dan een strak plan waarin je rondstruint…ik mag barsten als het niet waar is, maar niemand die het in zijn of haar ongewassen navel moet halen, te denken of we ook maar ene haar beter zijn dan het zoveelste losse draadje van verontwaardiging, we moeten ons denkpatroon toch ergens kwijt.

Dus schaven we wartaal tot in de puntjes om over te struikelen, snijden elkaar af, gaan net zo lang door tot we de pit aantreffen die we mooi kunnen gebruiken om deze flauwe komkommertijd op kamertemperatuur te laten komen. Like gevangenen in een web dat bruist, kuist en ruist tegen alle wetten der natuur in, ook een manier om mensen stil te krijgen.

Soms neem ik vrij van het absurde waar mijn lappie vanuit gaat om te verkeren in die grote boze wereld, waar geen verdwaalde wolf of Duitse mening mijn fiets tegenhoudt als het echt aan mijn reet roest over gemengde gevoelens, die hoef je niet op te zoeken, maar spreekt vanzelf. Eerst maar eens zien om die vrijheid van meningsuiting werkelijk uit te dragen.

Schrijver: Monique Methorst, 14 augustus 2013


Geplaatst in de categorie: vrijheid

4.2 met 5 stemmen 226



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)