Huisdiervrij.

Niet alleen kroop ik bij de hond op schoot, soms kreeg ze onze poppenkleertjes aan, voor op de foto. Zoals ik met veel liefde mijn marmot de lucht ingooide, zulk stuiteren op mijn bed. Awesome. Ooit een konijn van de honger gered en oververzorgd tot de dood erop volgde. Het water voor de kanarie vergeten, stress geleden of ligt het op de bodem dan toch aan ouderdom? Hoe dan ook; vogelverschrikkelijk mensch I am.


Je neemt een poesje in huis, wat zich nestelt in een tweede exemplaar en het is al zo gammel, aan boord van het rondreizend circus wat geen naam mag hebben. Hoe leg je den geliefde huisdier uit wat honger is? Loeder Gizmo kijkt het even aan, krabt me met één uithaal aan de schandpaal. Dát is nou een valse handtekening, ik mag haar wel. Als wij slapen, schurkt ze tegen mijn achterste aan en word wakker met een pootje van Mogwai op mijn wang. Mijn twee gremlins zijn niet meer, leven nog wel lang en gelukkig maar...

Huisdiervrij, dat voelt goed. Ze zijn geen middel tegen eenzaamheid...wegens gedoe, zeg maar omstandig, geheid het dier wat wegkwijnt. Daarom zijn het niet de uitgelaten kilometers die tellen of wat je er allemaal wel niet voor over hebt; er is geen mens die vast wilt zitten, waarom houden we dieren dan zo graag gevangen? Of sturen een kat op weg, komt nooit meer op zijn pootjes terecht. De andere optie is in geraniumstrijd met het recht om in goede aarde te vallen.

En dan neemt de Partij voor Dieren het op voor drie allang verteerde duiven. Mijn beste, volgens mij hoeft de mensch nou niet gelijk maar vegetariër te worden, als wel een einde maken aan de slachtpartij op dieren wereldwijd en wat rottig ook...waarvan de helft ongebruikt blijft.

We hoeven alleen maar te kijken naar wat de mensch uitgespookt heeft met het dierenrijk en laten we als vermoorde onschuld wel wezen; we zien ze vliegen, draaien van slag in de rondte, like aliens op zoek naar een nieuwe lading doorgronden, planten een geldboom omdat het zo doodleuk staat; bij een aap als huisdier, maar het was geen gezicht. Getuige de foto's en dan gaat het om een chimpansee, lieve kippige liplezer, niet bepaald een aap die bekend staat om iemand zo toe te takelen. Wie zal het zeggen...een onverwachte beweging, angst, de stress van gevangenschap, een vreemde geur, lichtflits en als in reflex verandert menig huisbeestje terug in het roofdier. Verbijsterend nietwaar: hij bijt anders nooit, weet U. En hoe kwijlend ook...

de enige contacten, waarbij mens en dier pas werkelijk close worden, dat zie je alleen bij dieren die vrij in de natuur leven en de fluisteraars die de taal net wat beter begrijpen, mede door geen menselijk karakter aan dieren te geven. Je bouwt geen band op à la King Kong met je stikstapelgekke geloer hele godgansche dagen door...wat je wél op bouwt is stress, je gaat over zijn grenzen heen en hij kan geen kant op. Als je net zo ongegeneerd blijft staren naar mensen, noemen we dat onbeleefd. Zo nonchalant denken we dus over dieren. Domme vrouw, ze zal niet eens beseffen dat er alleen maar flink veel zilver verdient is over zijn ruggengraat, nog erger bekeken dan ooit.

Het is een statement wat je niet kan maken, waarom nou een jas van gorillaharen willen dragen? Voor zover bekend is er geen enkel dier met de behoefte om in menselijke franje rond te moeten paraderen. In den beginne liep de mensch al achter de apen aan...tegenwoordig tjokken we vanuit de luie stoel in den koecktrommel om een olifant met onze kleverige aanwezigheid te vervelen. Maar Uw vakantie is pas echt compleet op sterk water, van de zwempartij naast Jaws, een bad gevuld met krokodillentranen en willen minimaal op de foto met een ijsbeer en een hapje uit zijn reet.

Huisdiervrij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.1 met 8 stemmen 248