Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Leenhond

We hebben een leenhond.
Het is niet de eerste keer dus ik weet wat ik kan verwachten. Je doet het voor de kinderen hè? Omdat die op school zitten ben ik er zelf natuurlijk het meest mee bezig. Hij kan objecten vinden die je voor hem verstopt. Wat is er leuker voor een kind?
Deze leenhond is een lieverd. Een Hongaarse jachthond, een actieve snuffelaar. Mooi van vacht en goed luisterend. Geen blaffer. Een die grote blijdschap toont als hij je weer ziet. Een prima hond voor als je een hond zou willen.

Maar wat een drollen draait deze kortharige Vizsla. Grote bruine dampende worsten komen er uit de atletische viervoeter. En omdat het Utrechtse Griftpark een stadsoase is waar ook veel kinderen spelen, vind ik dat ik die moet opruimen. Ik loop dus constant met een poepzak op zak.

Mijn aangelijnde metgezel had net een flink kunstwerk op een van de veldjes gedeponeerd en ik maakte al een beweging naar mijn achterzak om het Grote Offer te gaan verrichten, toen een joggende nimf over het bruggetje kwam aangedribbeld. Haar paardenstaart wapperde antiritmisch mee met haar renbewegingen en in een oogwenk besloot ik dat het moment er niet naar was om een bolus in een zakje te gaan stoppen en zo het idyllische beeld te verstoren. Ik rechtte mijn schouders en riep een voor de hond onbekend commando; voet! Waarmee ik hoopte te suggereren dat ik 1) de eigenaar was, 2) het beest onder controle had en 3) daarmee de joggende jonge vrouw zou beschermen. Ik voelde dat het werkte en ik kon een glimlach niet onderdrukken. Thuis zou de lenige jogster nog lang mijmeren over de stoere man in het park met de evenzo stoere hond.

De jogster was uit zicht en ik liep terug naar de plaats delict, pakte het drollenzakje tevoorschijn en hurkte voorzichtig om niks overbodigs aan te raken en de sterk geurende brij op te ruimen. Ik voelde mij intens gelukkig.

Toen plotseling juist op dat moment de sierlijke trimprinses een onverwachte hoek om kwam gedraafd. Ik dacht haar een snelle blik te zien werpen op mijn bezigheden en het leek alsof ze haar pas versnelde. Ik was op mijn kwetsbaarst en was gezien. In anderhalve seconde was mijn zorgvuldig opgebouwde imago als een plumpudding in elkaar gezakt. De hond stond erbij en kwispelde.

Alleen een echte leenhond kan je leren om jezelf niet te verloochenen.

Schrijver: Marcel Harmsen, 31 januari 2014


Geplaatst in de categorie: dieren

4.4 met 5 stemmen 3.838



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)