Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Een val komt nooit alleen

Alles schudde en de hemel viel naar beneden. Hoe diervriendelijk zijn vallende haantjes? De kleine vos vlinderde al op het balkon. Trilling sloeg vanuit het episch centrum tot in Assen toe. Zojuist van gasboringen gerestaureerde muurtjes lieten weer door. Een Loppersummer kon zo met zijn hand naar buiten. In Usquert riep een Duitser om Wiedergutmachung. 'Das Gas sollte zurück gelagert im Boden.' Maar 't KNMI registreerde geen aardbeving.

De nieuwsdienst hoorde een knal. Op Ameland. Vliegen door geluidsbarrière bleek optie. Tsja dat registreert de seismologie (KNMI) inderdaad niet. Supersoon? Sneller dan het geluid knalde altijd al. Defensie meldt dat een grote beurt aan F16's helpt. Die gaan dan harder knallen. Plus dat ze het hele jaar op zee door geluidsbarrières mogen. Maar Defensie claimt niets. Terwijl als minister Jeanine Hennis-Plasschaert een beetje vreedzame knal kan claimen voor de landsverdediging doet ze dat. Zeker nu ter afleiding van dat afluisteren.

Honderden kilometers verderop diezelfde nacht viel de fietser. Zijn vehikel blokkeerde. Op de Kantorenlaan. In venijnige koude na de Derde Helft. Veel sporters doen het alleen daarvoor. De fietser niet. Die doet het voor de pingpong. Alles werd nog zwarter dan het al was. Moderne kantoren zijn overdag al bunkers. Ze ademen ’s nachts zelfs bij flauwe maan helemaal niet.
Een toevallige passant hielp hem overeind. Invoelend. Hij zei ‘Ga door. Please. Heb ik ook gehad. Toen mijn vrouw overliep.’ Pal voor het nieuwe hoofdkantoor van de theatertycoon. 'Binnenkort' zei de gevel 'From Sammy with Love'.
Ooit tapte de fietser nog samen met Sammy Davis jr. Thuis op een plaatje.

Bloed druipt door de pantalon. Dat zou wel overgaan. Eerste Hulp nee – de Derde Helft stinkt teveel naar drank voor steriele professionelen. Plus dat uitsluiting dreigt. George Orwell. Administratie is een uitsluitend geheugen. Geen arts of ziekenhuis las George Orwell - Down and Out in Paris and London. Helaas. Perfecte verplichte participatiedrempel. Voor zorgtoppers. Andere samenleving.

Intussen blijft de fiets blokkeren. Band van sporttas draaide in het wiel. Mens en fiets slepen zich gebroken huiswaarts. Slapen kan niet van de pijn, toch huisarts.
Diagnose schouder uit de kom maar terugduwen nee. Te laat met teveel spiermassa. Plus dat hij foto’s wil. Zo’n klap moet exact in kaart gebracht.

Inderdaad luxatie. Lieve zuster zegt ‘liggen. Je wordt verdoofd aan het infuus’. Zij komt niet meer terug. Vóór haar beurt gesproken? De behandelaar van het ziekenhuis gaat namelijk toch zelf terugdrukken. AU. Pompen of verzuipen. 'Als-ie weer zit is de pijn over, dat wil u toch?'

Hij geeft op na alles gegeven de hebben. De fietser verrekt van de pijn. Na een tijd komt hij terug: ‘u heeft teveel gepingpongd gezien uw spiermassa. We gaan verdoven en u inslapen. Blijf ademen. Wees niet bezorgd. Als u ophoudt we hebben nog lucht. We blazen gewoon in.’

De fietser was nog bij toen vier artsen om beurten de schouder duwden. Een indrukwekkend schouwspel. De dame uit de vier slaagde. Zichtbaar tot opluchting van de anderen. Later sprak de eerste behandelaar evenwel van een laatste duwtje.


Zie ook: http://www.werkendlichaam...083/1/schouder-uit-de-kom.html

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 8 februari 2014


Geplaatst in de categorie: lichaam

3.3 met 6 stemmen 271



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)