Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Danish blues

Als het om dieren gaat, is er geen redden meer aan. Soms speur ik de naargeestigste omgeving af, dat heb je zo met contacten. In de ijdele hoop zit er niets anders op, jou te wachten. Het heeft me bijna twee jaar gekost om dichter bij Catzilla te komen. Soms mag ik blij zijn als hij me kopjes geeft, hij duld me wel. En als ik teveel mijn best doe, knijpt hij altijd een oogje toe. Samen met broerlief krijgen zij alle ruimte en als ze bij de achterdeur in volle vrijheid wegstuiven, was dit mijn beurt om te overtuigen.

Nou wil ik de lieve kippige liplezer niet vervelen met wat geluk, houd ik in gedachten; wat er ook rond kruipt in het hol van de eeuw, geloof ik soms mijn eigen woorden niet...wat een gezellig dagje uit had kunnen zijn, werd een nek aan nekrace. Met als finishing touch, één laffe schoft en zijn complete hofhouding, om maar even goed duidelijk te hebben wie het baasje is in gansch dat land. En heel de wereld klikt over zijn schouder mee. Naar de brokstukken van weer een tevergeefs gezond leven. Nauwelijks te bevatten dit...de giraffe niet eens verdoofd maar heb het hart niet, met het oog op de camera, daarna te gaan janken over ritueel afslachten, want ongeoordoofd.

Als ik werkelijk zoveel om dieren geef, waarom eet ik ze dan? Niet dat die alternatieven nou zo denderend zijn. Of uit principe nooit kreeft zal aanraken, maar geef me sushi en ik ben om. Nou hoef ik geen verwilderde smaak of de bittere waarheid komt vanzelf weer te boven. Niet zo fijn,de proeverij en dik maken zij, allemaal aan de liflafjes. Van gefrituurde vogelspin tot de plofkikker, maar wat is er dan zo verdomde goddelijk aan zo'n mond vol dolfijn? Boeh. Doe mij dan maar het verschil wat ik er in maak.

Doe eens gek, gooi dat haar los van het feit: een excuus voor bont is geen hol waard, maar het ligt zeker lekker zacht, zo in de watten gelegd. Ja, die afsluiter hakt er wel in, nietwaar? Breek me de bek niet open, mens of ze knijpen je keel dicht uit angst dat er niet genoeg overblijft van elke godgansche geplukte dag, met veren en al je nest uitgerukt. Eet U mij vooral niet kwalijk, zeg. Met je fok dit en fok dát is nou reclame maken...een podium geven aan onze wanstaltigheid.

Schrijver: Monique Methorst, 19 februari 2014


Geplaatst in de categorie: dieren

4.5 met 6 stemmen 205



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Len Cornelis
Datum:
21 februari 2014
Sfeer maken met bloemrijke taal, dat kun je volgens mij prima. Zoeken naar balans in mooischrijverij en duidelijkheid, is spannende zoektocht. Blij dat je hier weer terug bent, Monique.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)