Een avond in Lier

Ineens bevond ik mij in het huis van de Vlaamse schrijver en kunstenaar Felix Timmermans. Hoewel hij al in 1947 overleed was het nog steeds zijn huis. Lange tijd bewoond door zijn dochter en onlangs verkocht aan een kunstenaarsduo, dat ik tot mijn vriendenkring mag rekenen.
Zij een even charmante als ongetwijfeld briljante natuurkundige met een oogopslag alsof ze zelf Marieke zou kunnen zijn, hij een levensgenietende ideeënman die het liefst denkt, praat en werkt in metaforen en plastisch vorm gegeven objecten. Een ware pallieter.

We zaten in de tuin met de Brelliaanse familieleden en aten kaasjes dat het een aard had, vergezeld van wijn en West-Vlaamse bieren. De regen die viel mocht geen naam hebben en naarmate de tijd verstreek klaarde de avond op en werd het gezelschap schoner. Pallieter was dan weer hier, dan weer daar en bekommerde zich om alle kinderen. Ook de keuken was geheel zijn domein. De geest van Felix Timmermans waarde rond bij de boom met de schommel en ook Bram Vermeulen leek zich thuis te voelen op deze plek. Dorst. Dat hadden we allemaal.

De gastvrouw en gastheer omhelsden elkaar liefdevol en later vond ik er dit citaat bij:
Uit: 'Pallieter' van Felix Timmermans:

Pallieter bleef versmacht onder het gelukkig gevoel dat Marieke hem ook liefhad, liggen, strekte zijn beenen uit, en liet den malschen regen als een balsem en bedwelming op hem neerkomen.

Ja lezer, 'de wereld jubelde'.

Felix Timmermans Lie Timmermans Lier

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 5 stemmen 138