Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Stil

Er wordt door DWDD vanavond een hele uitzending gewijd aan Joost Zwagerman. Zelfs NPO 1 en 2 passen hun programmering aan met oude rubrieken en interviews. Dat is veel eer voor een daad die door hemzelf meerdere malen stellig werd afgeraden. Het is niet dat ik niet geschokt en stil was na het bericht en dacht aan de drie kinderen die zich nu met dezelfde doem voelen opgezadeld.
Maar het was compassie vermengd met woede voor een daad die niet is na te voelen maar tegelijkertijd zoals elke zelfmoord vraagtekens bij het bestaan van de levenden zet. Het levert telkens die holle echo in jezelf op, alsof het leven iets minder waard geworden is, het licht een stukje is teruggedraaid.
Gelukkig niet voor lang, want de waan van de dag spoelt er snel overheen.
Joost Zwagerman was niet mijn favoriete schrijver of kunstkenner. Ook niet als spreker. Ik voelde me keer op keer onbehagelijk bij zijn voordrachten. Haastig, obsessief, teveel informatie, overredingskracht, verbaal geweld, zware adjectieven, in zichzelf gekeerd. Maar wat een eenzaamheid. In de abrupte aanpassing van Pauw gisteravond bleek niemand aan tafel Joost Zwagerman eigenlijk te kennen.
Hartelijk, aangenaam, flamboyant maar telkens hoorde je dat de aanwezigen niet bij hem over de vloer kwamen noch hij bij hen.
Dan ben je een gevierd schrijver, erudiet, bewonderd, bemiddeld, maar wat dan nog.
Hij laat een rafelige stilte achter.

Schrijver: trawant, 10 september 2015


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.6 met 5 stemmen 108



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)