Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Rechtgeaarde mensen

Laatst zag ik een boek staan bij mijn boekhandel Godert Walter: the righteous mind – op zich niet een boek dat mijn aandacht pakt, maar wel de ondertitel: waarom goede mensen verdeeld zijn door politiek en religie.

Het is van de moraalpsycholoog Jonathan Haidt. Alleen al het woord moraalpsycholoog zou mij om doen lopen, maar ik kan u dit boek van harte aanraden als u wilt begrijpen waarom uw vriendelijke buurman, uw aardige tante, de collega waar u zo graag mee samenwerkt toch naar de kerk gaat – of juist niet, moslim is of juist niet, op de VVD stemt of juist op de PVV of de SP of het CDA of de PvdA.

Het boek geeft antwoord hoe het komt dat wij het grondig oneens kunnen zijn, terwijl er verder niets aan ons mankeert. Dat komt omdat we chimpansees en bijen zijn: selfish en groupish, zoals Haidt schrijft. We kiezen, zoals de neoliberalen graag zien en voorspellen, vaak voor ons zelf, maar ook, en misschien nog wel veel vaker, voor de groep waar we bij horen. We gedragen ons naar de normen van onze omgeving, omdat we bij de groep willen horen.

Het is allemaal wat kort door de bocht, wat ik hier schrijf. Ik leg niet eens uit waarom u een olifant en een berijder van de olifant bent, ook heel interessant en toepasbaar in het dagelijks leven. Ik zou het boek tekort doen als ik dat in een paar zinnen uit zou leggen. Ik zou zeggen, koop het of ga naar de leeszaal en vraag of ze het aanschaffen als ze het nog niet hebben.

Als u tenminste iets wilt begrijpen over de hedendaagse psychologische kennis over rechtgeaarde mensen zoals u.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 17 september 2015


Geplaatst in de categorie: wetenschap

5.0 met 3 stemmen 154



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
20 september 2015
Van die dingen die een mens doet waarvan je zelf bijna niet kunt geloven dat je het doet, of ooit gedaan hebt. Zo heb ik ooit op een partij gestemd die qua denkbeelden volledig tegengesteld is aan mijn denkbeelden. Een partij die ik verfoeide tot in mijn tenen, die tegen alles was waar ik voor stond en die voor alles was waar ik tegen ben. Maar ik stemde er wel op. Om die ene persoon die baan te gunnen die volkomen onvrijwillig werkloos geworden was, in een diepe depressie gezakt was, en die een kans maakte op een baan als die partij een zetel krijgen zou. Een stem uit liefde die verder tegen al mijn principes inging. Als iemand mij dat ooit verteld had, dat ik dat ooit zou doen, dan had ik gezegd: Ik? Nooit! Niet ik, met al mijn principes. Jawel dus. Ik. Met al mijn principes.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)