Nederlandse Taal
Dit wordt een experimentje.
Daar ben ik gek op.
Dus dit heeft geen academische waarde of grondslag.
Gelukkig maar.
Terwijl ik alleen nog maar een gevoel heb over wat er gaat komen.
Is het niet wonderbaar? De taal?
Je zegt of schrijft een woord, gemaakt van letters, en de lezer ontvangt je bericht in zijn/haar geest.
Of hoofd, of brein, of voorstelling, of zelfs gevoel en emotie.
Da's toch wonderbaarlijk?
Ja, doe maar gewoon, zegt de Nederlander, wind je niet zo op.
Maar intussen is het een mirakel, van kosmische proporties.
Hoe zit dat dan, is een vraag die ik hierbij stel.
Hoe komt het dat een simpele combinatie van tekentjes, symbooltjes, gekoppeld aan andere eenheden, coconnetjes, iets veroorzaakt in ons wezen waardoor onze bedoelingen overgeseind worden?
En vice versa.
Dus hierbij verklaar ik de alchemistische studie van de taal voor geopend.
Een letter is een atoom. Een woord een molecuul. Een zin is een stofje, een substantie, een gas, een vloeistof, een klompje. Een verhaal is een organische kettingreactie. Een boek is een alchemistisch of chemisch transformatieproces.
Elke letter is een specifieke configuratie of een karakteristieke en unieke bouwsteen, een element, zoals een waterstofatoom (H) onvervreemdbaar altijd dezelfde eigenschappen en gedragingen zal vertonen.
Onze zesentwintig letters of karakters of elementen van het alfabet zijn als de elementen van het periodiek systeem van Mendelejev.
Daarin staan, zoals u weet, alle elementaire bouwstenen op volgorde gerangschikt.
Aangeduid met hun afgesproken (letter)symbolen: H-He-Li-Be-B-C-N-O-F-Ne etcetera.
Dat zouden we ook met het alfabet kunnen doen: een tabel maken waarin de onderlinge verhoudingen als aantrekkelijkheid, afstotelijkheid, rangorde, kleur, eigenschappen, numerieke waarde, edelheid, felheid, bescheidenheid, aggregatietoestand, voorkomen enzovoorts als boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een groots verband worden gezet.
Daarbij aangetekend dat ons alfabet zelfs nog fundamenteler is dan onze taal.
Want hoeveel landen maken op hun eigen manier gebruik van ditzelfde alfabet?
Er zijn zo'n 800.000.000 mensen die een Romaanse taal spreken, waarvan het Romeinse of Latijnse alfabet van 26 letters of karakters (min of meer) de basis vormt.
En daarmee maken de Nederlanders Nederlands, de Fransen Frans, de Engelsen het Engels, de Spanjaarden het Spaans, de Duitsers het Duits, de Italianen het Italiaans...
Wonderbaarlijk! De oneindige gevarieerdheid en combinatiepracht van deze bescheiden en onvermurwbare, dienstbare mieren die over de bladzijden van onze boeken krioelen.
Die in het gelid blijven staan tot ze oplossen in de achtergrond.
Die door onze tong, lippen en mond worden geproefd, gewogen, uitgespuwd, gezongen, voortgesleept, gelispeld en gemangeld, gemompeld en afgevuurd.
Laten we een paar combinaties, tot slot van deze parade, als het beloofde experiment formeren:
A B C D E F G
H I J K L M N
O P Q R S T U
V W X Y Z
of:
A B C D
E F G H
I J K L M N
O P Q R S T
U V W X Y Z
of:
A K M N V W X Y Z
E F H I L T
B D (G) J P R
C G O Q U
En dan is er een fantastische ontdekkingsreis te ondernemen voor de avonturiers en kaartmakers van de toekomst waarin de levende voorbeelden van onze gestileerde hiëroglyfen opnieuw worden ontdekt.
Nadat ze, als de letter A, eeuwenlang onder het woestijnzand bedolven zijn geweest...
Geplaatst in de categorie: taal